شعرونه
گډه وډه شوه .
مــــــينه وه ادا وه ګـــــــــــــډه وډه شوه ښــــــــــکلې مې ليلاوه ګډه وډه شوه ماسره يې چې سترګ ...
داوښکـــو ژبه
جانان چې کاڼی شي د غوښې له قالبه ووځي زمونږ له سترګو نه د سپينو اوښکو ژبه ووځي ګرانه ! بيلتون دې زمانې لره پيک ...
غــــزل
تورغر مې راته يادشي اوسپين غر مې راياديږي مــــماڼې اوګـــورګــــورې اونښترمـــې راياديږي مــــوسم دپسرل ...
ماتــې څانګې
شاعر:ګل رحمان رحماني زمـــا د سوي زړګي ماتــــــې څانګــې چـــې له ګلــــــونــــو مـــــرورې ښکاري ښکاري ...
ټپيزه
هــــــــر اننـــــګــــــــى دې لکــــــــــه لال دى لــــه ښاپېرۍ دې تېـــــــــــر جـــــــــــمال دى ...
د بديا مساپر
شاعر: ګل رحمان رحماني د زمان خړه بديا کې زه يو داسې مساپر يم چې تر څو زما ژوندون وي زه به هم په چيغو سر يم له م ...
غـــــــزل
اشنا په خپلـــه بغاوت کومـــــه له ټولو ښکلو نه نفرت کومـــــه نورکله زه دمينې لاس ورکــــــــــوم زه پ ...