جانان چې کاڼی شي د غوښې له قالبه ووځي
زمونږ له سترګو نه د سپينو اوښکو ژبه ووځي
ګرانه ! بيلتون دې زمانې لره پيکه کړم داسې
لکه د ځوان شاعر غزل چې بې مطلبه ووځي
چـــې پسې وژاړم ښه وژاړم د مه مې وشي
لکــــه ناروغ نه چې په يخو اوبو تبه ووځي
ياغي جذ بې دې له خيالي ځوانۍ نه وښويدې
لکــــه تيرې تيرې ليشــــې له پاخه کبــــه ووځي
جلانه ! بيا به دې پښتون ايمان کې څه پاتې شي؟
د مينې وړانګـــه کــه د مينې لـــه مذهبه ووځي
سيدجيلاني جلان
يادونه : دغه غزل د ګلپاڼو اتڼ له کتاب څخه راخيستل شوى دى
