د پاڼې محتوا

ادب او كلتور


دوکه بازان دي

يوه ورځ زړه مينې ته په غوصه سره وويل : ته څومره بې وفايې دهرچاپه زړه کې ځاې پيدا کوی خودهيچاسره تراخېره ملګرتي ...

لپه

که ستا د ګلابي رخسار يوه مچو زما د تږو شونډو له سپرو سپیرو پوټکو سره يو ځای شي او هغه ته د سهار د غوړیدلي ګلاب رن ...

هوډ

هغه وخت چې ټولې دنيا زه يوازې بللم ، ما ځان يوازې نه ګڼلو،ځکه زه پوهيدم چې ته راسره يې، خو اوس چې مې دنيا يوا ...

پرهار

لمر رڼا به تته شوه ،ګلانو به د حسادت نه خوشبويي هيره کړه کله به ،چې زما نظر ستا ښايسته څېره لوستله ...