غزل
شکر دى بې لاسو او بې پښو نه يم لا خو يم روان د غورځيدو نه يم وچې مې سلګۍ شولې په ستوني کې ستړى شومه نور د ژاړ ...
شکر دى بې لاسو او بې پښو نه يم لا خو يم روان د غورځيدو نه يم وچې مې سلګۍ شولې په ستوني کې ستړى شومه نور د ژاړ ...
ژباړه: عطا محمد میاخېل یوه ورځ، یوه سړي ډېر عجیب خوب ولیده، هغه ولیدل، چې له پرښتو سره دی او د هغوی کارونو ت ...
در اوجش فنا شد (شهید محمد جان فنا) نوشته ی مصطفی عمرزی من،كاكاي شهيدم را نديده ام و نمي دانم چرا او، ...
موسی خان چې د کور پر راننوت، کشرې خور يې پرې ورغږ کړ: ــ لالا! دې ناوې بي بي لور پيداشوه! مور يې د ټيکري پ ...
لیکوال حمیدالله حمیدي د کال څلور فصلونه؛ هر یو یې ځانګړی رنګ، خوند او ښکلا لري. په هر فصل کې د خدای پا ...
زه د خپل ښار خلک هرچېرته په همدې پېژنم د چا به سترګې، د چا پښې، د چا لاسونه نه وي له وړوکوالي مې هغه شع ...
مصححان زیادی در حوزه ی جغرافیای زبان دری از تاجیکستان تا افغانستان و ایران، هرازگاهی که کتاب یا اثری از اد ...
په يوه شنه او ښکلي ځنګله کې یوه هوښياره سويه اوسېده. یو زوړ لېوه او یوه مکاره ګيدړه تل په دې لټه کې و چې څرن ...
محمد معصوم هوتک د رحمان بابا (۱۱۲۸ هـ ق مړ) کلام لکه په پښتنو کي چي منلی او مشهور دئ، لویدیځوال ادبپوهان ...
يو نه يو وخت يوه بزګر په کلي کې ژوند کاوو، تل به د کار په لټه کې و او هڅه يې کوله هغه پیسې یې چې له ...