یوه مرغۍ په بېړه د خپل ټول ځواک سره اور ته نږدې کېده، او بیرته راستنېده!
خلکو ترې وپوښتل: څه کوې؟
مرغۍ ځواب ورکړ: دلته نږدې یوه د اوبو چينه ده، زه ژر ژر ځان تر دې چینې روسوم، ترې په خپله خوله کې اوبه اخلم او په اور یې اچوم!
خلکو وویل: دا اور د هغه اوبو په پرتله چې ته یې راوړې ډېر زیات دی، او ستا دا کار هیڅ کومه ګټه نه کوي!
مرغۍ وویل: زه په دې پوهیږم چې نه شم کولی د اور مخه ونیسم، مګر که خدای پوښتنه وکړي: تا څه کول کله چې ملګری دې په اور کې وسوځیده؟
زه به ځواب ورکړم: هر هغه څه چې زما په توان کې وو، ترسره مې کړ!
