غواړم نن هغه درد بيان کړم چې کلونه دی په ډېرو زړونو کې پاتي دی.
نن د ټاکنو ورځ وه چې بايد ټول خلک په ډېره خوشحالي لاړشي او خپل استازي وټاکي خو نن ډيری کسان په دې پار چې یو څو ورځې نور هم ژوند وکړي، له خپلو کورونو څخه نه وځي.
نن هغه ورځ ده، چې زمونږ دوه اتلانو خپل ځانونه له لاسه ورکړل او په دې لارې کې شهیدان شول .پوښتنه دا ده، چې ولې زمونږ حالات ولې ورځ په ورځ خرابيږي؟ دا دې ټولو يوازېنی لامل زمونږ بې اتفاقي او نفاق دی چې د يو بل وينو څښلو لپاره منتظر يوو.
هغه ملت چې خپل ولسمشر ته احترام نه لري، هغه ملت چې په رسنيو کې ورته بې احترامي کيږي، نو هغه قوم به څنګه پرمختګ وکړي.
ډېر د افسوس ځای دی چې ماشومان يې خپل د ولسمشر پېښې کوي او هغه هم د توهین او سپکوي په بڼه. او بيا نور ناپوه کسان يې هم په ډېر فخر سره په خاص او عام رسنيو کې پورته کوي او ورپسې خاندی.
که ولسمشر کوم ځانګړی کار نه دی کړی، خو بیا هم په ځينو بې سواده، فساد ګرو، پردي پاله او هېواد پلورونکو شرف لري.
که نن يو شپه هم آرامه خوب لری او په مړه خيټه ډوډۍ خوری د همدې ولسمشر له برکته دي. ځکه ځينو نورو ولس وخته په پرديو خرڅ کړي دی.
او وروستی دا چې، نېکمرغي په سوله کې ده او سوله هغه وخت شونې ده، چې افغانان يووالی خپل کړي او پردي له هېواد وشړل شي.
د يو بسيا افغانستان په هيله
