غزل

 
زه ليـــــونـــــــی تصـــــويــــر ديـــارغيـږکې ځای نه لرمه
دشپوتعبـــيرم دسهــــــــــارغيـــــــــږکــــــې ځای نه لرمه 
دنازنــــين حســــــــن سنــــــــدرې مـــــاتــــه مــــه ګــډيږه
بې نومه راګ يم دستارغيــــــــږکـــــــــې ځــــــای نه لرمه
عمرونه شوي چې ددرد کــــــــــډه پــــــــه ســــرګـــــرځوم
لکه زګيروی دخپــــــــل پــــــرهـــارغيږکې ځای نه لرمه
جانانه خدايږو لکه اوښکه پــــــــه بڼــــــــودې مات کړم
لکه چې نورستادروخسارغيږکې ځــــــــــای نــــــه لرمه
ښه دی چې رنګ دځوانۍ تښتي زما له ستــــړي خياله
نامراد اهاړيم دبــــــــهارغيــــــــــږکــــــــې ځـــای نه لرمه
دزړه غمی مې ستادسترګوزرګرداســـــــــــي مــــات کړ
چې نوردبل ښکلي دهارغيږکې ځــــــــــای نــــــــه لـــرمه
نن يې دبــــــــــــرې ميـــــــــــکدې پــه دروازه ليـــــــکلې
غضري لاړم ستادښارغيږکې ځــــــــــــای نـــــــــه لــــرمه
ساجرسعودي عرب