غزل

 
د زهــرو غـــــړپ، د غم بلنه وه، شرینه نه وه تـاتــه کــاته‌َ مي ځــان وژنه وه، څه میـنه نه وه

د نـــړۍ ټــــــولو کــائــناتــو ننــداره کـــوله زما د روح او عزرائیل دعوه لا سپینه نه وه

په انسانیت کې حیوانانو هم اخلاص ښکاره کړ په انــسانانو کې د هیّچا خــوله هم وریـنه نه وه

له« فیــضاني » هم د شیداد غوندي سپمه مړه نشوه د« فیـــضاني » دُنــیا هم تــوره وه، لـمـریــنه نه وه

PM 9:10   2017 /16 /10