لاهماغسې په تورو شپو کې ورک دي
لاهماغسې روان دي ترږمو کې
نه یې ولیده سپوږمۍ نه څراغونه
ژوند پرې تیرشو په بدرنګه ماښامو کې
ـــــــــــــــــــــ
په لاسو کې یې د کرکې زیږه کاڼي
ماتوي پرې د خپل ښار رڼې هندارې
دنفرت دروازې خلاصې دغه لورته
بندې کړې یې پرمخ د مینې لارې
ــــــــــ
لاپوه ندي درد یې نه دی احساس کړی
که هرڅومره خپلې پښې وهي په تبر
پښتنو دی په خپل ځان باندې راوستی
د حالاتو د مرګونو وحشي جبر
ـــــــ
سور خنجر یې د تربور په وینو سور دی
په بدیو یې اوښتي دی کلونه
خدایزده ولې له هنره مرور دي
په لاسونو کې یې نه وي کتابونه
ــــــــــــ
اوس رښتیا د یو ګړنګ په سرولاړ دي
دخپل ځان د بربادۍ سندرې وایي
نه دستورو نه دځمکې دمزل دي
دمرګونو لیونۍ سندرې وایي
ـــــــــــــــ-
خدایه ته یې کړې تاوده ساړه ذوقونه
چې تازه شي او د لمر لورته روان شي
له قلم نه نابلدې ګوتې تاو کړي
پښتانه نور دهنر لورته روان شي .
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ-
۱۳۹۶
عمرخیل
