دولت جمهوری اسلامی افغانستان، جهت توانمندی اقتصادی، بلند بردن عواید ملی و مهیا ساختن زمینۀ کار و زنده گی مرفه برای مردم ما، برنامه های بزرگی را پلان گذاری نموده و در راستای عملی کردن پروژه های بنیادی، گام های استوار و متین برداشته است. اما با آن هم نسبت پایین بودن سطح اقتصاد در کشور و نا امنی ها، طوریکه لازم است برای مردم ما شرایط زنده گی مهیا نه شده است.
بر اساس نظر سنجی های اخیر وزارت اقتصاد افغانستان و بانک جهانی، با وصف ۱،۲ در صد رشد تولید نا خالص داخلی، در سال های اخیر ۳۶ در صد افغان‌ها فقیر مانده و از هر سه افغان یکی توان خرید مواد خوراکی و تأمین نیازمندی های ابتدایی خود را ندارد. فقر بیشتر در روستاهای افغانستان متمرکز است؛ یعنی از هر پنج فقیر چهار نفر در روستاها زنده گی میکنند.
بر اساس معیارهای بین‌المللی (خط فقر)، هر کسی که کمتر از ۱،۲۵ دالر در روز درآمد دارد، فقیر به شمار میرود. گفته میشود که نیمی از باشنده گان مناطق شمال شرقی و مناطق مرکزی افغانستان فقیر هستند.
بنا بر تحقیقات دیگر، حدود ۲۰ میلیون نفر در کشور ما زیر خط فقر زنده گی میکنند، این در حالیست که در سال های پسین، شمار زیادی از نیروهای کار و افراد با تجربه و شایسته، کشور را به دلایل نا امنی ها و نبود کار به مقصد کشورهای اروپایی ترک کرده اند. چنانچه از جمله ۱۰ میلیون فرد واجد شرایط کار در کشور، هشت صد هزار تن به طور کامل بیکار اند و سه میلیون تن مصروف کارهای کوچک و کوتاه مدت میباشند.
حکومت وحدت ملی در بیست وششم عقرب ۱۳۹۴ خورشیدی جهت مهیا ساختن زمینۀ بیشتر کار و کاهش فقر در کشور، «برنامۀ ملی ایجاد کار برای صلح» را اعلام نمود که برنامۀ همبستگی ملی وزارت احیا و انکشاف دهات، پروژۀ حفظ و مراقبت (MCG) آنرا، به پیش میبرد. برنامۀ همبستگی ملی تا حال دو مرحلۀ پروژۀ حفظ و مراقبت را با مؤفقیت تمام تطبیق نموده و در جریان تطبیق مرحلۀ سوم آن قرار دارد.
در مرحلۀ اول برای ۳۷۳۴ شورای انکشافی قریه در ولایت های ننگرهار، کنر، لغمان، خوست، هرات، فراه، کندهار، بلخ، کندز، جوزجان، بغلان و فاریاب، حدود ۴۵۰۰ پروژه، حفظ و مراقبت گردیده و برای ۲۳۵۰۰۰ تن از هموطنان ما زمینۀ کار کوتاه مدت فراهم شده است.
در مرحلۀ دوم، با تطبیق این پروژۀ ۱۳۶۴ شورای انکشافی در ولایت های هرات، غور، بادغیس، فراه و بامیان تحت پوشش آمده و برای ۷۶۱۹۰ هموطن ما زمینۀ کار مؤقت فراهم شده است.
مرحلۀ سوم، پروژۀ حفظ و مراقبت که اخیراً آغاز شده است، در ولایت های کابل، پروان، پنجشیر، کاپیسا، میدان وردک، غزنی، زابل، ارزگان، هلمند، نیمروز، نورستان، دایکندی، لوگر، پکتیا، پکتیکا، بدخشان، تخار، سمنگان و سرپل تطبیق میگردد. در این مرحله در ۶۲۹۷ روستاهای ۹۷ ولسوالی این ولایات، برای ۲۹۵۰۰۰ تن از هموطنان ما به هزینۀ ۲،۷ میلیارد افغانی کار کوتاه مدت ایجاد میگردد.
اثرمندی این پروژه در زنده گی اجتماعی و اقتصادی مردم به نحو چشمگیری قابل درک است؛ به گونۀ مثال میتوان از تطبیق پروژۀ حفظ و مراقبت در قریۀ حسین آباد ولسوالی بلخ ولایت بلخ یاد آور شد. بسیاری از باشنده گان این قریه بیکار و بی روزگار میباشند. گاهی برای مزدور کاری به شهر مزار شریف میروند و گاهی هم گندم یا جو مردم را درو مینمایند؛ یعنی در بدل مزد بالای زمین های زراعتی مردم کار میکنند. چمن علی یکی از باشنده های قریۀ حسین آباد است، زمین ندارد که خودش کشت و زراعت نماید، به همین خاطر یا در شهر و یا در قریه بالای زمین های مردم مزدورکاری مینماید، او میگوید: «وقتی پروژۀ حفظ و مراقبت در قریۀ ما آمد، من ۱۶ روز کار کردم که با پول آن هم قرض خود را دادم و هم مایحتاج ۲۰ روزۀ خانه ام را خریدم... .»
محمد حسین، باشندۀ دیگر قریۀ حسین آباد سخنان چمن علی را تأیید نموده، میافزاید: «وقتی به شهر مزار شریف به خاطر کار میرفتم، بعضی روزها کار میافتم و بسیاری روزها کاری برایم میسر نمیشد. گاهی از مزدورکاری دو صد افغانی مزد میگرفتم که صد افغانی آن کرایۀ راهم میشد با صد افغانی دیگر از سه وقت، یک وقت نان خانوادۀ خود را با آسانی فراهم نمیتوانستم. به همین خاطر از دکانداران قریه همیشه قرضدار میبودم. ولی زمانیکه پروژۀ حفظ و مراقبت در قریۀ ما شروع شد، خیلی خوشحال شدم، زیرا در قریۀ خود ما و در نزدیکی خانۀ ما، برایم کار میسر شد. من یک تقاضا هم دارم که پروژۀ حفظ و مراقبت باز هم برای مدت درازتر در قریه های ما روی دست گرفته شود تا از یکسو همۀ ما از بیکاری خلاص شویم و از طرفی هم، قریۀ ما آباد گردد.»
این خواست و تقاضای همۀ مردم ما میباشد که این برنامه و بخصوص پروژۀ حفظ و مراقبت آن تداوم یابد. بنا بر اظهارات رییس جمهور دولت اسلامی افغانستان در روز افتتاح برنامۀ ملی کار برای صلح، «برای این برنامۀ ملی از منابع مختلف ملی و کمکی، پول فراهم شده است. در قالب این برنامه هم برای شهر نشینان و هم برای روستانشینان زمینۀ کار فراهم میگردد. در عرصۀ بلند بردن حاصلات باغداری و زراعت، بهبود سیستم آب و بهبود سیستم زراعتی به زارعین کمک مالی صورت میگیرد. همچنان فرصت های بیشتر کاری در این بخش ها، ایجاد خواهد شد.»
طور خلاصه با تطبیق سه مرحلۀ برنامۀ ملی کاریابی طور جمعی برای ۶۰۶۱۹۰ نفر از هموطنان ما کار کوتاه مدت و برای ۱۶۰۰ از جوانان و فارغان پوهنتون های کشور، کار دوامدار ایجاد خواهد شد.
