ماته ماښام د وېرې وږم راوړی
ګرانه دا څه کیسه شوه
اوس له تا ویره کوم
ته هم هغه یې که بدل شوې ګرانه
راځه له ماسره د مینې مظهر
ته مې هم ورور یې
زه دې هم ورور یمه
نوبیا ماشه پریږده
راځه چې غاړه ورکړو
نور د بل چا مه منه
د خپل ضمیر او وجدان جاج دې واخله
راځه چې جوړه وکړو
غاړه غټۍ شو سره
نایاب
اپریل/۱۵/۲۰۱۴
