غزل

لږې وږمې خــــــورې ورې کړه ګله تاته وایم
د ګـــــــــلابونو شونډې پرې کړه ګله تاته وایم
د غزل ښــــــــــکلي کلمې ماته بې رنګه ښکاري
په تـــــــــــــرنم یې راته سرې کړه ګله تاته وایم
چا دې دردونه دي لوستلي څوک دې اوري سلګۍ
سترګې دې څه رنګ فــــــوارې کړه ګله تاته وایم
پر شاړو ځمکو مرغـــــــــلرې لپه،لپه شیندې
په شمار خبرې دوه او درې کړه ګله تاته وایم
دومره دې بس مړاوي کاته،کړه پانې پاڼې خندا
له زړه مې لرې هدیــــــرې کړه ګله تاته وایم
د مینې زړي دې د ژوند پردښته وکري ټول
په ټول عالم باندې نــــارې کړه ګله تاته وایم
د یـــار د حسن په راپور کې خبریاله یاره
څه قضاوت خو بې پرې کړه ګله تاته وایم
خوږې کیسې یو څو تمامې کړه بیا لاړشه خوږه
انـــــــــــــګار ته پنډه خاطرې کړه ګله تاته وایم
زاهد شــــــاه انګار