دغم وريځې بياپه شنه اسمان خورې شوې
بيــــا د قهره د افــــق لمنې ســــرې شوې
نن داوښکــو دريــــابونــــو حساب نشته
چې داغـــداره مـــو منزلونه قافـلې شوې
خپل په وير،پردي په وير هرخواته ويردی
په معبد کـــې د هنودو دمـــاکې شوی
ځوانيمرګ یــــې ارزوګـانــــې اميدونــــه
ټول دخاورې سره خـــاورې افسانې شوې
دا ژوندون مونږ ته عجيبه شانته ښکاري
هره قدم د ځــوانيمرګـــو هديــــرې شوې
دا شيبې، شيبې دغــــم او د مــــاتم دي
پـه دې خلکو، مالتونو د غـم شپې شوې
ربــــه تــــه د درديــــدلو زړنـو مـل شې
چې د چــا د اميدونو ډيوې مــــړې شوې
