مگو هر جاروی افسانه ی دل
مکن پا را برون از لانه ی دل
ز خود بیگانه شو ای آشنا چون
بود راحت ز غم بیگانه ی دل
تظاهر می کند از شادمانی
سراسر غم بود افسانه ی دل
خورد هر جا رود سنگ ملامت
هر آن کس می شود دیوانه ی دل
ترا چون خود کند رسوای عالم
برو بخشی مشو همخانه ی دل
