غزل


څوګ شی لکه پرخــــه په با غچو پريوزي
څوګ دګرد په شانتـــۍ په اغـــزو پريوزي


څوګ ئې په رڼا کـــی سيا هـــی غواړې
څــــــوګ په رڼا ورځ په تيـــندکـــو پريوزي


څــوګ دچا دلاس په نيــوو سـتړي شـی
چاته الهــــئ څـــه په لاســو پريـــــــوزي


څوګ پکشــــی دتورو سپينو فرق کــوی
چــــاته زرغـــو نه په اسمــــانو پريــــوزي


مړ هغه لهظه کړې خوار پښـــتون ګوره
کله چــــې ئې زلفــــی په اوږو پريوزي


مير احمد شاه پښتون اديسه اوکر ائين ( انګار صاحب ته ډالۍ شو .