لاس دې خلاص ورځه بېلتونه، زه نور ځم پر خپله لاره
ستا دښمن وصال مې یار دی، رسوي مې تر خپل یاره
سل اغزن سېمونه جار کړه، زر خندقه راته کاږه
د تاریخ فیصله داده، خيبر یو تر کندهاره
راسه خپله سره کښينو، د قاضي خبري پریږده
یا به ته را ملامت یې، یا به زه یم ګناهګاره
زور دې مه وهه هجرانه! نفس مه کاږه زوی مړیه
زما عزم پولادي دی، زما صبر دی بې شماره
ای د ټول جهان مالکه، ای رحمن، رحیم، غفاره
يو څو روڼ ستورې د سولي را عطا که د مداره
