غزل

ومنه قسم جینۍ
زه درپسې مرم جینۍ

نورې سترګې ښکته کړه
نه لرمه زغم جینۍ

خدای به دې راواړوي
پاڼه د ستم جینۍ

وبه کړې ارمان ګوره
زه له کلي ځم جینۍ

ځه بلا دې ووهه
نه غواړمه غم جینۍ

رابه شي یو ورځ داسې
شونډې به دې خورم جینۍ

ما میرویس ته مه وایه
مه سکوه جیلم جینۍ