اکثریت بدین باوراند که کرکت یک محصول پاکستانی و تیم کرکت افغانستان در تبانی و همسوی و یا در تأثیرپذیری جدی از کرکت پاکستان بوجود آمده است. متأسفانه این دیدگاه ضمن اکثریت بودنش در جامعه، دیدگاه بعضی از فعالین جامعه و فرهنگی ها را نیز شامل میشود. اما واقعیت امر این است که خلاف تصور اکثریت مردم که نا آگاهانه افتخارات و تاریخ کرکت کشور را با کرکت آن مرز و یا مربوط یک قوم خاص عجین می سازند، باید بدانند که کرکت ریشه بسیار محکم و نا گسستنی با تاریخ معاصر افغانستان دارد، و دقیقا زمانیست که ما هیچ کشور به اسم پاکستان نداشته ایم که در این نوشته در رابطه به شروع و ترویج کرکت بین افغانها در کمپ های مهاجرت و تشکیل تیم ملی کرکت افغانستان تا کسب عضویت دایمی جهان کرکت بصورت مختصر گنجانیده شده است.
(بازی کرکت در افغانستان وقتی شروع شد که انگلیسیها برای بار اول در قرن نوزده میلادی بر افغانستان حمله کرد،از اینکه تأسیس این بازی در انگلستان شده است، لذا معمولا سربازان انگلیسی در پایگاهای نظامی ایشان در کابل، جلال آباد و قندهار باهم این بازی میکردند که گه گاهی مقامات عالیرتبه دولتی نیز به تماشای آن می نشستند. به حواله اسناد تاریخی، بعضی افغان ها نیز این بازی را آموخته بودند ولی کدام تیم مشخص ملی نداشتند (که آن وقت در تمام جهان تنها انگلستان و آسترالیا تیم های مشخصی را داشتند و همیشه با هم دیگر بازی مینمودند و باقی در سایر کشورها کدام کشوری تیم ملی کرکت نداشتند که آهسته آهسته بالترتیب افریقای جنوبی تیم خویشرا تشکیل داد و سپس هندوستان، زیلاند جدید و ویست اندیز در سال 1926 و کشور پاکستان در سال 1953 بعد از آموخت آن تیم های کشوری خویشرا تشکیل دادند، قابل تذکر است که شورای بین المللی کرکت در سال 1909 میلادی در لاردز انگلیستان رسما بوجود آمد و تا الحال دوازده کشور عضویت دایمی و 92 کشور عضویت وابسته را دارا میباشد)
این بازی در زمان امیرعبدالرحمن خان به ندرت در کشور رایج شده بود و گاهی اوقات امیر عبدالرحمن خان با بعضی از وزیران اش به منظور تفریح کرکت بازی میکردند ولی مردم عام به آن نمیفهمیدند و نه هم در افغانستان کدام تیم مشخصی وجود داشت.
به سلسله آن در زمان امیرحبیب‌الله خان نیز بازی کرکت در افغانستان مروج بود که در تصویر خود ایشان نیز در سال ۱۹۰۵ میلادی روبروی قصر شاهی مصروف بازی کرکت است.
لذا گفته می توانیم که بازی کرکت به هیچ وجه به صورت تاریخی‌از پاکستان به کشورمان نیامده است بلکه این سلسله نیز در پاکستان جریان داشت و آنها به نسبت فضای امن تر اجتماعی، توانستند در زمان کم بصورت کامل با قاعده های این بازی جهانی اشنا شوند.
پاکستان آورنده بازی کرکت در افغانستان نیست و نیز این بازی برای بار اول از راه پاکستان نیامده است. طبق اسناد تاریخی که اولین نشانه های بازی را به ما میرساند، دقیقا زمانیست که ما هیچ کشور به اسم پاکستان نداشته ایم. حالا با این فرض، کرکت از پاکستان به افغانستان نه، بلکه از افغانستان به پاکستان رفته و چون در دوره های اخیر به نسبت جنگ و فضای ناامنی در کشور این بازی خوب جا نیفتاد و اما در پاکستان به دلیل امنیت نسبی رشد کرد و افغان های مهاجر نیز در همان محوطه با دید مسابقات جهانی کشورهای مختلف از قبیل آسترالیا، هندوستان، انگلستان، افریقای جنوبی، سری لنکا و غیره... در تلویزیون ها بصورت مکمل با این بازی آشنایی پیدا نمودند و در بین کمپ های مختلف تیم های مشخصی را ایجاد نمودند و همیشه با یکی دیگر بازی مینمودند که حتی گاه گاه پاکستانی ها مانع بازی های افغانهای مهاجر به سطح بالایی میشدند، که خوشبختانه حین اوج فهم افغانها در این بازی، آهسته آهسته وضعیت کشور عزیز بسوی آبادانی، ثبات و پیشرفت بهبود یافت و تیم ملی از بازیکنان موفق و سرشناس کمپ ها حین برگشت آنها در داخل کشور تشکیل شد که حمایه قاطع حکومت را نیز کسب نمودند. همین است که پاکستان حریف تاریخی و روایتی مایان در جهان کرکت شناخته میشود.
در خصوص روابط و تأثیر گذاری تیم ها روی همدیگر باید گفت: افغان های مهاجر در پاکستان در کمپ های مشخص زندگی میکردند که با خارج از محدوده کمپ بخصوص جوانان با دولت و نهادهای پاکستانی هیچ در ارتباط نبودند. اما به علت علایق جوانان نسبت به بازی زیبایی کرکت، تیم ها بدون انگیزه و تماس بیرونی، در اوایل صرف جهت ورزش و وقت گذرانی در درون کمپ ها مهاجرت بوجود آمدند و همیشه باهمدیگر به رقابت می پرداختند. در تنگاتنگ شدن این رقابت ها، بازی از حوزه کمپ های مشخص خارج شد و مسابقات بین‌الافغانی، بین کمپ های مهاجرین مانند: در پیشاور (کمپ های کچه گری، بده بیره، خزانه، ناگمان، میره کچوری و شمشتو)، در نوشهره (کمپ های جلوزی، اکوره ختک، زاخیل، خیرآباد و فامیلی های حرکت)، در چارسده (کمپ های اتمانزی، مندا، حاجی زی و یکه غوند)، در هنگو (کمپ های لښتي بانده، کهی، درسمند، ټل، دوابه و کوتکی)، در کوهات (کمپ های کمکول، اوبلن، غلام بانده، چیچنه، جرما و شین دند)، در مردان (کمپ های جلاله، باغیچه و کاگان)، در صوابی (کمپ های برکی و گندف)، در ملاکند کمپ ځنګل پټي، در بونیر کمپ کوگا، در دیر (کمپ های چکدره، تیمور، مایار دودبه، تور و باره اول)، در چترال (کمپ های کلکاتک، گیسو و دمشاگور)، در مانسهره (کمپ های خاکی، هیچریا و بریری)، در بنو کمپ های بزن خیل و کرم گری، در هریپور (کمپ های پنیا، بسومیره و پدانه)، در لکی مروت (کمپ های کندی خان خیل، نورنگ و گمبیله)، در دیره اسماعیل خان (کمپ های ظفرآباد، رته کلاچی، پشپل، گرسل و زندانی. و نیز ده ها کمپ های دیگری از مهاجرین افغان در حومه شهرهای بزرگ آنکشور....، که به هیچ صورت دادوگرفت و روابط مستقیم با پاکستانی ها نداشتند، بوجود آمد که از صدق دل این مسابقات (کمپ های مهاجرین افغان) نهایتا صمیمانه بود که مسابقات این دور باعت این نیز شد تا جوانان کمپ های مختلف با همدیگر آشنایی پیدا نمایند و بعدا به دوستان نزدیک و همیشه گی مبدل شوند... ولی این بخش نیز پایان ماجرا نبود!!!
این روند روبه رشد، خلاف پیشبینی ها به سرعت وارد مرحله حساس خود شد که افغان ها آهسته آهسته به بیرون از کمپ های مهاجرت با تیم های محلی پاکستان مسابقات را برگزار میکردند و یا حین داخله تیم های کمپ های مهاجرین در تورنمنت های مشهور شهری با آنها روبرو میشدند که یک سرگرمی نهایتا پرجوش بوده، جذبات خویشرا نیز حین برد به یکدیگر نشان میدادند، . این مرحله فوق العاده حساس با پیشرفت رو به جلو‌ی که داشت سبب شد افغان های کمپ بتوانند با تیم های مطرح محلی و شهری پاکستان وارد رقابت شوند. این شروع خوب و رشد حیرت انگیز حتا باعث حسادت و تعجب بعضی حلقات پاکستانی شده بود اما نمی توانستند جلو این پیشرفت را بگیرند، چون مهاجرین افغان که با این بازی از هر نگاه آشنایی پیدا نموده بودند با همدیگر دوست های نزدیک شده بودند و مشوره های ابتدائی انتقال و ترویج کرکت در کشور عزیز را با همدیگر تبادله نموده بودند بدین سلسله تصمیم اتخاذ نمودند که به یک قوت و یک میکانیزم بسیار خاص با نیت مشترک وارد کشور شوند و آهسته آهسته به ترویج مکمل این بازی در مرکز و ولایات کشور و ترکیب تیم ملی بپردازند.
(در اینجا لازمیست یادآور شویم که از این قبل در وقت حکومت مجاهدین شخصی بنام حامد چرخی که به تازگی از کمپ مهاجرت به افغانستان آمده بود،این بازی را مجددا در افغانستان شروع نمود، که این کار باعث آشنایی نسل جدید کابل که هجرت ننموده بودند با بازی کرکت شد. سپس در وقت طالبان شخصی بنام الله داد نوری این سلسله را قوت بخشید و وی توانست که حمایه حکومت وقت را نیز به این بازی جلب نماید و حتی مسوول ورزش آن دوره غرض مشاهده تیم های تشکیل شده در کمپ های مهاجرین به پاکستان نیز سفر کند )دور اساسی و مهمی در راستای احیا و ترویج بصورت کلی کرکت در افغانستان پس از سقوط طالبان و شروع حکومت حامدکرزی بود که اینها همه با ورود و وصل تاج ملوک علم و دیگر دوستان نزدیک اش... جهت رشد و ترویج این بازی در سراسر کشور تحت یک فیدریشن و میکانیزم خاص به رهبری الله داد نوری حرکت نمودند و تمامی مراحل را موفقانه سپری نموده خوشبختانه در اوایل قادر به ترکیب تیم ملی و کسب عضویت ابتدائی (Affiliated Membership) سازمان بین المللی کرکت و در سال 2013 عضویت اسوشیتد (Associated Membership) و در ماه جون سال ۲۰۱۷ عضویت دایمی سازمان بین المللی کرکت (ICC Full Membership) را آن خود کرد. همچنان تیم ملی کرکت افغانستان ریکارد کسب (عضویت دایمی جهان در کمترین زمان) را به نام خود ثبت کرد که یکی از افتخارات بزرگ در این عرصه به شمار میرود.
سرانجام این مهاجرین بعد از برگشت در کشور، در تیم ملی کرکت را شکل دادند که امروز در گردنه رقابت های جهانی با افتخار از کشورش نمایندگی میکنند. اینکه در قسمت ترویج و یا گسترش کرکت در افغانستان و منطقه، پاکستان هیچ نقشی نداشته و صرفاً قبل از کشورما در جمع کشورهای قرار گرفته که توانسته بازی کرکت را بصورت مکمل رایج بسازد و در جمع بازی های ملی اش بیفزاید هیچ ربطی به کرکت افغانستان ندارد. کرکت افغانستان از آغاز تا به امروز در یک بستر نا مساعد مسیر کاملا جداگانه و متفاوت را پیموده است
