راج

لنډه کيسه راج شرف الدين (عظيمي)
ښونکي نن لږ څه ناوخته ټولګي ته راغي هغه نن خواشيني ښکاريده پټه خوله ده ټولګي پروړاندي ولاړ وه هغه غوښتل چي څه اوواې خوزړه نه کاوه زدکونکو يو ا و بل ته کتل ټولګي ټول سکوت سکوت وه زه تولګيوالو دسترګو په کونجو کي پو کولم چي ښونکي وپوښتم خو ما ځان تير ايسته او ناګوماني مي جوړوله خونورنو زياتي دڅنګ ملګرو په سکونډکو سکونډکو پکو کړي وم ا وله سل زړونه مي يو کړه ا وله ښونکي مي وپوښتل ا وبښي نن خواشيني ښکاري خيرت خو به وي؟ دي بياهم چپ وه ا و ورو وروزما خواته راغي زما په ا وګي لاس کيښوده ا و وي ويل سباونه په درسونو کي بدي ډير زيار باسي کوشش کوه چي هر کله اولنمره اووسي
ما جاويد زمونږ دويم نمره ته وکتل جاويد تريوه ټڼډه نيولي وه ا و ښونکي تي رډ رډ وکتل ما ښونکي ته وويل اوبښي زه په څه پونشوم ستا مقصد؟ دزما له ا وګي لاس پورته که دي تختي خواته په قدمنو اخيستلو کي وويل مقصد مي دا ده چي نو زه نور ستاسو ښونکي نه يم دي نور هم لګياه وه خوزما دزړه درذا وار په وار ګړندي کيده او ذهن مي يوازي دغه څو خبري له ځانه سره واخيستي چي ښونکي په پوهنتون کي هندي بورس (بلني)ته بريالي شوي نن مونږ ته دمخه ښي په خاتر راغلي زه پوي شوم چي دښونکي خبرو ټول کړه ښونکي ډاډينه راکوله خوزما ټولګيوال پوهيده چي دهغه ځاي بل ښونکي ډک نکړي ښونکي له ټولګي اوته ټولګيوال هم يو په بل پسي ووتل زه په ټولګي کي يوازي پاتي شوم له څوکي پورته شوم ټولګي راته تياره تياره کيده او په تياره تياره کي به ښونکي هم راته انځور انځور شه زمونږ ښونکي زلمي نوميده ګردي شاني وني وه دهيواد دشمالي سيمووه په عمر به زما انځولي وه زما خونه يوازدا چي ښونکي وه دير کلک ملګري مي هم وه او ډيري راسره جوړه وه ساعت مي وکتل ناوخته راته ښکاره ښوه اوله ټولګي رااوتم .
ا وس نودزلمي دوه دونم کاله وتلي وه لږ لږ مي هير شوي هم وه يوورځ دهماغه ښوونيز مرکز په دفتر کي ناست وم چي دزلمي غږ مي تر غوږه شه له ځايه راپاڅيدم اوله دفتره راوتم چي زلمي مي مخيته لکه دي تالاندي مرخړي راشين سه زلمي سره مي ستړمشي وکړه اوتري ومي پوښتل چي څه وخت راغلي ؟خودي له هاغي ورځي هم خواشيني راته ښکاره سه ماورته وويل زلمي ښونکي خيرت خو به وي؟ بياهم خاشيني ايادلته په هيوادکي ستاسو کوم خپل خپلوان مړشوي که څه کيسه ده ؟ دراته وويل ورکيکه حال مي مه پوښته له هنده مي ځانسره يوه ډيره تخه کيسه راوړي او ډير مي ځوروي ولي څه ډول کيسه ؟ دي چي مخي تمي ولاړ وه څنګ تي وکتل اوپه سترګو کي پوکړم چي دواړه کينو مونږ دواړ کيناستو او زلمي له هنده راوړي ترخه کيسه داسي راته پيل کړه دونيم کاله وړاندي چي مونږ يوه ديرش کسيزه ډله هند ته لاړوهلته په هند کي ښي اسانتياوي راته برابري شوي په پوهنتون کي دي محصيلينو چلند ډير خوږ وه هلته له يوهندي سره چي په انجينري پوهنځي که دورستي کال محصل وه اشنا سوم هغه به هر کله شپغالي ته راته اوغوري بي راسره کولي زما له کتابونونه کي بي کتاب لټاوه اوبابي کورته وړ ماسر ډيردشعرنواويوڅه په انګريزي ليکلي داحمد شاه بابا،غزنوي،غوري او...کتابونه وه دبه چي کله کتاب راوړ لږ به تروش غوندي وه اوزه هم پي پوهيدم چي ولي زما اودهندي انجينراشناي اوس په ملګرتيا بدله شوي وه هغه راج نوميده نري توره ډنګره وني درلوده دوادي څلور کاله وتلي وه اودوه ماشوماني درلوده ماشومان اوښځي ډير پري ګران وه راج له خپل مسلک سره ډيره مينه درلوده دنورو هندوانهوپه شان ډير خوش اخلاقه انسان وه ټوکي بي نه کولي خو تل به مسککي وه پدي وروستيو کي له افغانستان سره ډيره مينه پيدا شوي وه اودي ده خبره (پټاني) هم زده کړي وه اولږ ګوډه مات بي يوڅه ويل يوه شپه شپغالي ته راغي اوډير خوشحاله وه ماي دخوښي پوښتنه وکړه دراته وه ويل ته خو پوښيږي چي زه سږ کال له پو هنتونه اووتلم او بايد کار وکړم ما ورته اوهو خو! دزياته کړه زلمي نن مي له يو شرکت سره تړون لاسليک کړ اوددي شرکت ديري پروژي له هنده بهر وي او ګوندي ما ستاسو هيواد ته وليږي داخبري وکړه اوله خندا په ملا مات مات شه ماورته وويل ډير ښه زديم خشاله کړم تاسوڅه وخت افغانستان ته ځي درته وويل زه خو به لاړشم خو ماشومانو ته مي لږ غوندي سودا ده ما ورته وويل څه بي غمه اوسه ما شومان دي په ما هره ورځ بي ښونځي ته رسوم نور نوڅه دراته وويل منم دي وروره زه خوپه همدي باورروانيم کنه زه چيرته اوله ماشومانومي لري تږ دراته وويل زموږ هلوتکه سباسهارته کابل ته ځي دعا راته کوه داي وه ويل اوخوني وري په درز راپوري که اولاړه
څوورځي وروستي ټيلفونراته وکړچي په خير رسيدلي او خوشحاله ده دبه هرکله ز ما او دخپلو ماشومانوحال اخيست .
يوه شپه په شپغاله ناست وم ډوډي مي خوړه چي شپغالي په داليزنو کي دماشوماو ژړاه شولږڅک شوم له ډوډي راپاڅيدم چپلکي مي راپښوکړياوله خوني داليزته رااوتم دماشومانو ژړا ټول محصلين داليزه ته را ويستي وه ژړا زمادي خوني لور ته راتله نه پوهيدم چي څه کيسه ده ژړااوس ډيره رانږدي شوي وه رښتيا ژړادراج دي ماشومانو چي ډيري وارختا کړم دراج ماشومانو ځان راورساوه او له پښومي راتاوشوه او په وړو وړو خولوي راته وه ويل په تلويزون کي وه ويل چي زمونږپلاري حلال کړي هله زرشه زمونږ پلار رااوغواړه ، هغه ته ټليفون وکړه چي زر راشي هله زر هله ، هغه ته وه وايه چي مور مي ژاړي هله زر هله هله . . . زما زړه خو له ګټي ګوتي هم تير وه په پښوکيمي دماشومانو تنکيو سلګيو دمه ويستلي وه اودي يو بوت غوندي په مينځ کي ولاړ وم اودي راج دماشومانو وړي وړي څاپيړي مي خوړي دبدن غړي مي ساړه ساړه وه سباونه باور وکړه هيڅ کنټرول مي په ځان نه درلوده مابه په هغه شيبه که څه تصميم نيوه ؟ څه پريکړه مي کړي وي؟ دراج ماشومانوته مي څه ويلي وي ؟ حيران دي محصلينو په مينځ کي ولاړ وم په همدي ورکه او حيرانه دنيا کي، چي دي ماشومانو مور هم راورسيده اوراته وي ويل وروره لږ شيبه وړاندي په تلويزون کي وه ويل چي په افغانستان کي يو هندي انجينر برمته نيولي هغي نور هم څه غوښتل چي راته وي واي خو ستوني راډک رادک سه اوسري سري توي کړي پوهيدم چي ټولو افغانانو تي غوسه راغلي وه ماورته وه ويل هيڅ خبره نشته خداي به هر څه اسانه کړي ژاړي مه خدا څوک وي يوازي راج خو نه ده تللي، ماشومان مي په غيږ کي را وا خيسته او له پوښنتونه راووتومآشوآنو اومورته مي موټر ونيوه آو کورته مي وه ليږل او زه راسن دي راج آړوند شرکت ته ورغلم دشرکت دفتر ته په ور ننوتو پو شوم چي خبره خرابه ده په شرکت کي يوي جلي چي د سولګر (کمپيوټر )اوټليفون شآته ناسته وه رآته وي ويل را يو ورځ وړآندي په آفغآنستآن کي پرمته نيول شوي وه انن سبآي مړي سرله تنه جلا دزآبل ولايت په يو دښته کي موندلي کورني تي خبر ورکړه ګوندي نني رآوړي ددي جلي خبرو مي ډيره خوابده کړه درآج په مرګ مي بآور نه رآته رآجمي دير خوږ ملګري وه هغه خومي بيخي دورور په شآني وه چورتنو په غيږ کي آخيسي وم په ذهن کي مي درآج دي مآشومآنو ژړآ آنګآزي کولي درآج سره خوله مآشومآن ناوي جهانه کونډه دي هغوي رآتلونکي دآفغآنآنو جفآ آو دآسي نوري خپري چي زژمآ روح نآرآمه کړي وه په همدي سوچونو کي وم چي ټيليفون مي وشرنګيده ټيلفون مي نوري هم وآڼي وتښتولي دخپرو توآن مي په ځآن کي نه ليده خو له نآکآمه مي غوږي پورته کړه چي رآته وه ويل شو درآج مړي رآورسيد تآسوکولي شي هوآي ډګرته رآشي دسرحدي پوليسو مشر ورمآ دآي وه ويل آوبس مآدي هوآي ډګر لاره وه نيوله آودآچي څنګه ورسيدم پوه نشوم هآي دګرته په رسيدو مي ليده چي درآج ټول خپلوآن رآټول شوي آو دي ترمينل په وړآندي آنتظآر بآسي لږ ځنډ ولآړ وو چي درآج په هندي بيرغ پوښلي تآپوت له په منظم پيټ له آلوتکي رآآووته درآج تآپوت دهغه دخپلوآنو پر وړآندي کيښودل شه آو شيبه وروسته دي رآج په سر پروت بيرغ په آوښکو لوند خيشت سه په هواي ډګرکه پوليسو،پيلوټانو،اوټول هغه کسا چي هلته ولاړ وه اوښکي تويولي دخلکو ژړانه وه سم ماتم جوړ وه هلته که هر څومره سړي ځان ټينګ کړي وي ژړا ورتله هغه ډير دي نااوميندي شپه وه هواي ډګردکربلا غوندي څيره غوره کړي وه راج دوژلو سړي نه وه ديورښتني انسان زړه ورسره وه رښتيا راج ولي مړ شه ؟اوچامړ که اياهغه رښتاافغانانومړکه؟نه!زما زړه خوي نه مني افغانان هيڅ کله ديوه غريب انسان ويني نه تويوي
هغه هم بيا دي داسي سړي چي دوي تي سرک جوړاوه کوم چي بيابه افغانانو خپلي ناروغان په بيړه روغتنونوته رسول ترڅو چي ژوند ومومي اوپه لارواو غروکه مړه نشيي نه!داخوزما ذهن نه مني اومنلي همنشي دومره سته جفاه اوخيانت نه!
دراج تابوت مي دسترګو په وړاندي ايښي دراج مخ لوڅ وه اوسهم مسککي وه اودافغانستان تلوتي خوشحلي کوله په ښي پښه مي زورکه قت مي کړه او ورټيټ شوم خداي مني راج ته مي ډيدر وه ژړل ما فکرکاوه چي مه وژلي ولاړو کسانوته ډير پړ ښکاريدم اونږدي وه چي ساه مي وزي که چاله پزي نيولي وي مړکيدم دراج پلارمي په سرپوري ولاړوه اورابانديراټيټ سه اورا جګي کړم مادراج پلارته مخ کړ اوورته ومي ويل مونږ افغانان ستا ملامت يومونږستا يوازيني زودرڅخه واخيست ستاسوزوي خوموږته دي خدمت په موخه راغلي وه خومونږ...
دي چي پوځي جامي اغوستي اومعلوميده چي تقاوت سوي جنرال به وي زماپه سري لاس کيښوده اوراته وي ويل نه بچي بيادغسي ونه واي خبره دغسي نه ده چي دا تي واي مونږ په هڅه ښه پوښيږودومره تجربه چي زي دي افغانانو په اړه لرم تي نه لري دغه شان خبري کله نا کله راځي مونږ پخپله ښه پوښيږو چي راج چااوڅله وژلي زمازوي افغانانونه ده وژلي مونږ پدي ډير ښه پوښيږو زه په دي ډير وياړم چي زمازوي افغانستان کيدخدمت په محال مړشه ،زلمي دغه خبره راته وکړاوسترګي له اوښکو اوزړي له ژړا ډک ډک شه .اوماته بيادي دي خوشحال بابا دغه دوه بيته راپه ياد شوه
که هندودمسلمان سره رفيق شي
په رښتياکى ېى روزګار په ښه طريق شي
 
 
خراسان ښارګوټي کابل ١ ٦ ١٣٨٥ لمريز