یو شاعر وژنمه یو قتل کوم
ورځم د ژوند د جریدې پر سپینې ټنډې باندې
د خو نړي قاتل عنوان لګوم
یو داسې تور مې پر خپل دین او پرایمان لګوم
چې په ژوندون کې مې څوک نوم وا نخلي
زه که شیدې شمه که شات شمه که قنداو نبات
چې د ښار ښکلي مې په ژبو لکه زهر او ذقوم وانخلي
په هغو کلکو تکو سپینو اطلسي رسیو ملاتړمه
راکوزول چې پرې شین سترګي هوا بازله هوا
زموږ د کلي پرسم منځ باندې خرواربمونه
ځم نه ودریږم ملا تړلی د غره سرته خیژم
له هغې شنې پرښې رابا سمه روسی توغندی
چې مې د ښکلي کلیوال شپونکي دزړه په تودو وینو سور دی
هغه شپونکی چې په شپیلۍ کې به یې ژبه د څپو ګډ یده
چې په سندرو میوندۍ کې یې ملا له د ټپو ګډیده
هغه شپونکی چې یې د ستورو غوندې وري درلودل
هغه شپونکې چې یکه زارته یې سپوږمۍ د تور وشپو ګډیده
هغه دده په وینو سور هغه روسی توغندی
د کلي پښ ته راوړم
چې ترینه دروند او تیره تبر جوړکړي
په شکرانه کې یودوه درې منه غنم ورکوم
له ابرهیم نه په بخښنې هسې نه چې پرې بتان ما توم
په دې تیره په دې درانه تبر مې ځان وژنم
اد کې مورې لاس مې مه نیسه ځان نه وژنم کاروان وژنم
هغه کاروان چې همدا ستا زوی یې له کاره وایست
په جادوګر عشق یې د عقل له مداره وایست
هغه کاروان چې له چنار سره یې زړه پیوندکړ
چې له چناره سره څانګې څانګې و غځیده
چې د چنار پاڼې یې ژبې کړې پرې و غږیده
چنار اخستې د برکلي له شپانه نه په زکات سندرې
سپینو اوبو کې به یې خامخاوي څښلې اوښکې
د کومې بورې کومې ورارې هوسۍ
خو ما د ټولو ښواوبدو سره
چنار د لرې کلي جانان ته کړو په مینه اهداء
خو جانان و نه ما نه
وې دې خبرو کې خبرې شته سندرې نه شته
خوند د باروتو په کې ډیردی او شکرې نه شته
پر هغه کلکو تکو سپینو اطلسي رسیو ملاتړمه
راکوزول چې پرې شین سترګو هوا باز له هوا
زمونږ د کلي پر سم منځ باندې خرو اربمونه
له توغندي جوړ په درانه او په تیره تبر چنارغوڅوم
پریږدئ چې غرونه غرونه ړنګ شي او چې خرپ یې واوري
دې زوروریې د ښایست پرکروندې باندې وسیوری کړی
پریږدئ جانان مې چې اوس لمر ووینې زیړه زرغونه وویني
پردی چنار څه کوي خپله جامه شنه وویني
ورځم د برکلي کنډو ته د شپونکي شهید له قبر ځنې
څوګر دي کا ڼي په ځولۍ کې راوړم
پردي دې نه ویریږي ، سترګوته دې لاس نه نیسئ ، نه یې ولم
زه پرې د خپلې نازولې او شاعرې شپې تندی ماتوم
نن مې لاسونه سره دي سترګې مې سرې
چې شومه دم شي شپه پخه شي او ویده شي خلک
هغه شاعره ښاپیرۍ که چیرته راشي د الهام له ښیښې
اسم آعظم به یې په پیڅکه د سالو وتړم
سلام یې نه اخلمه مخ به ورنه واړومه
له ډیره قهره به غاښونه ورته و چیچمه
ورته به ووایم ورځه په مخ دې زیړ ګلونه
وینې مې نه چې مې لاسونه سره دي، سترګې مې دي وینې وینې
ګوره کنځادرته کومه او له سرنه دې د ستورو ډک د سمال غور ځوم
بیا به آسمان ته په دې توره شپه کې څنګه خیژې !
اخر افغان یمه پرعزم باندې ټینګ ولاړیم
بس دی پر ما د جادوګر حسن منتر مه وایه
یو شاعروژنمه یو قتل کوم
یوه غوغا جوړوم شورجوړوم
خپلو سندروته پیغور جوړوم
لاس چې رانه وړې ګنې لاس دې په خنجر وهمه
زه مې په خپل زړه کې خنجر ښخوم
کوم وږي سپي ته مې دازړه غور ځوم
تر هغه سپي ښایست نه سپی ښه دی
چې مې دالعل کړو، ورپه غاړه وې په دې کوتي لعل زه څه کوم؟
وئ ! دامې چې په جادوګرو لاسولاس ونیوه؟ !
چا سندر مارې مې په زړه کې په کټ کټ وخندل
ته به راځې ، ته مې په خوب لیدلې
ته به راځې ، ته مې په خوب لیدلې
پرسردې تاو ود هراتۍ تورد لونګې، د کندهار زلیمه *
په کې غونچه غونچه ټومبلي تور لشي اوزرین رنګي غنم
لشې لشې باڼه دې نېغ وو، شمله دارزلیمه
اسماني آ س دې تر پښو لاندې مستانه روان و
په شرنګا شرنګ لکه موزونه ترانه روان و
پر مخ روان لکه روانه زما نه روان و
قدم قدم یې ودسرداستا دانو استاد
ته وا چې نال نال یې چا جوړو له تیشې د فرهاد
ته به راځې ، ته مې په خوب لیدلې
دغه دزیړې زرغونې تر پلو شو لاندې شنه غرونه وینې!
زرین وزري طاووسان دې استقبال ته ولاړ
دغه د سر د شفق په شال پټې رڼې ویالې روانې ګورې!
درته وریښمینې څڼې بیا دي ښاپیر یو خورې
ته به راځې ته مې په خوب لیدلې
ولې به نه راځې ، نو خود به راځې
چې یې ستا نوم زموږ پرټنډوټک وهلی و په شلو میخو
تر تو رولاندې مو په پرې سرونو ستا په خاطر
شهیدانه رقصونه ډیر کړي دي
د خپلو وینو پر څادرمو ستا په نوم ، نفلو نه ډیرکړي دي
زموږ د پیغلو پیغلو خویندو دسینو په غو څولو باندې
د ۍالمانو قصابانو چړې ډیرې پڅې
راځه راځه دزړو نوبټ کې مو نینې دي د پولادو پخې
بو.ن یې واخلې تېرې داړې شي د مرګ ورته له وېرې پڅې
ته به راځې، ته مې په خوب لیدلې
تر تا قربان، دصوفیانه نظام منصور سرداره
للمي غاټول ته پر خې پرخې، پسته ور، بارانه
رنځور وزړونو ته اناره دانګور سرادره
ته به راځې ، ته مې په خوب لیدلې
په خامو پیوها لمدې چړې ړندې دي ړندې
هغه په تاندو وینو سرې تورې نن زنګ خوړلې
خبربه نه یې چې مغرورې قرعوني ککرې
ددریابي قهر زرین غوندې نهنک خوړلې
ته به راځې ، ته مې په خوب لیدلې
د سخې جان سپینو کو ترو درته لویه سلامي نیولې
تر تا جار یږي خوایې ستا غوندې زلمې نیولې
او ښکو تا بیا د جوړو لو ستاو تاج ته د غمي نیولې
کر کې ځپلي یو د سختې مینې ډیر تږي یو
یه تر الما سو ځلیدونکیه او څپانده روده
په غورځنګو نو شه په تور کمر کې لاره باسه
زموږ د بخت پاچا راځه پڼې دې مه وبا سه
ته به راځې ، ته مې په خوب لیدلې
پر سردې تاو د هراتۍ توره لونګۍ، د کندهار رزلمیه !
په کې غونچه غونچه ټومبلي تورلشي اوزرین رنګې غنم
لشې لشې باڼه دې نیغ ووشمله دارزلیمه
ته به راځې ، ته مې په خوب لیدلې
ته به راځې ، ته مې په خوب لیدلې
۱۹/ ۱۰ / ۹۸ پیښور ناصرباغ نوې کمپ
