چــــېــــرته يــــې هندارې بې تصــويره يم
راشه چـــــــــې بې خـــــوبه بې تعــــبيره يم
راشه چې تڼاکـــــې پښې دې ښکل کـړمه
ورکــــــــه سبا ستړی لـــــــــــــه شوګيره يم
درد يــــــــــم په لفظونو کـــــې مې ونغـــاړه
لږ خو مــــــې بيان کړه بــــې تفســيره يــــم
شمس مې شه سيقل مې کړه شاعر مې کړه
مست مې کړه محبوب مې شه بې پيره يم
زړه مـــــې ورور د للـــمې د ګلـــــــــونو دی
ورک د بــــارانونو لــــــــــه بهــــيره يـــــــــــم
خــــــــــدايه کـــــــه پښتو راسره ووايـــــــي
جــــــــــــــار دې له منکر او لـــــه نکيـره يم
چــــېرته د ســندرو کـــــــاروان واړوم؟
زه راغـــــلی نن لــــــه بــــــــم او زيـــــــــره يم
