راشه د رحمت بارانه ښار اخستی اور دی
ژوند لکه د کلي د چنار اخستی اور دی
راشئ زما اوښکې ورله يوسئ بلبلانو
سوزي درنه ښکلي لاله زار اخستی اور دی
نه يې د چا لاس لکه امېل د غاړې تاو شو
غاړه کې يې خپل د غاړې هار اخستی اور دی
وچې شونډې ګرځئ بدبختانو ميخوارانو
اوښکې د انګور وسوې انار اخستی اور دی
لرې شه لمنه به دې وسوزي طبيبه
پرې يې ږده چې څه کيږي پرهار اخستی اور دی
ما وې ګلابي جامونه راکړه راته وې يې
وار وکړه تلوار مکړه ستا وار اخستی اور دی
سوې د کاروان سندرې چا په زمزمه کړې
ګوتې د مطرب وسوې شاتار اخستی اور دی
