ستا د غيږ ي له جنته ، بياپه اوښکو-اوښکو ځمه
بې زا ر يو بې مينته ، بيا په او ښکو-اوښکو ځمه
ستا د ميني په تکل چي ، مي ودا نه دانړۍ کړه
پا ته نشوه سلا مته ، بياپه اوښکو-اوښکو ځمه
د ز ما ن هره سند ر ه ، پر و ير جنو را ګو او ړي
له دې ستړي ريا ضته، بياپه اوښکو-اوښکوځمه
اه ! يوخوب ندی چي بيايې،وتعبيرته شپه سباکړم
له دې تريخه حقيقته ، بياپه اوښکو-اوښکوځمه
ستا د عشق خوږه قيصه مي،څومره پټه- پټه ېوړه
نن رقيب ته شوه جوته،بياپه اوښکو-اوښکوځمه
تا نو م ورکی مسا فر کړم، دخپل خيال پروطنونو
د اسي نه چي له غربته ، بياپه اوښکو-اوښکوځمه
نور دستو رو سترګکو نه ، را ته مه وهه اسمانه !
دادی نن له دې وصلته ، بياپه اوښکو-اوښکوځمه
د دې ښکلو په ستايلو ، دلته هم نن ګنهګار شوم
د بد ر نګو له تهمته ، بيا په اوښکو-اوښکو ځمه
دزړګي له هره ګوټه ، چي مي باسې هيڅ ګرم نه يې
نا بللی و م بې سته ، بيا په اوښکو- اوښکوځمه
د فراق ناترس خبردي ، نن دسور دشپېلۍ ږغ سو
اه ! له د غه قيا مته ، بيا په اوښکو-اوښکو ځمه
د ايو ځل ندی چي نور نو،دجانان کوڅې ته نه ځم
ملتيا ر به څو کرته ، بيا په اوښکو - اوښکو ځمه
