بیابه راځي
ماښام ،غم او ستا یادونه
خوته راځې که نه ؟
//////////////
له غرور سره روان ده یوسړی
بس په زړه باندې مې ګران ده یو سړی
له لیدلو یې راته وړاندې مينه راکړه
چې په زړه مې لوی آرمان ده یوسړی
د پښتو ژبې خدمت یې لوی هدف وو
پښتنو باندې ډیر ګران ده یو سړی
چې ټول عمر یې خدمت د پښتو وکړو
راز همدغه رنګ انسان ده یو سړی
پښتانه به یې په ټول عمر هیر نکړي
د پښتو ژبې شاه ځوان ده یوسړي
راز له رازه ډک لدی دنیا نه لاړه
د رازونو لوی مکان ده یو سړی
چې د راز په راز پوه نشول پښانه
نن وهلی بس خزان ده یو سړی
روح یې ښاد او تل یې یادشه
راز په زړونو کي ودان ده یو سړی
///////////////////
زیړ د کلی مازدیګر وو خوته نه وې
د غماز په زړه اختر وو خوته نه وې
مابه ټوله لار شیندلی وو ګلونه
څه ګلاب، څه به عنبر وو خوته نه وې
مینه مینه پټ پټونی به مو جوړ وو
ټال د مینې به ښه سْر وو خوته نه وې
ستا وړه خندا له غرونو نه راتلله
کاڼي بوټی پری خبر وو خوته نه وې
للمه ځمکه هم راشنه شوه ته رانغلې
توت چینې غاړې ته سر وو خوته نه وې
مات بنګړې د لیونۍ مینې ګواه دی
د هم ځولو ټنګ ټکور وو خوته نه وې
////////////////
نن مې
د ګریوان تڼۍ پخپله شکېدې
ښکاري آهونو مې بغاوت کړی
ــــــــــــ
////////////
د زړه پر آسمان مې
ستا د یادونو وریځې ګرځي
شیبه په شیبه ووری
/////////////////////
د غنم وږي په څیر شوم
له درده مې زړه
له وجوده بهر ناست وي
ــــــــــــــــ
/////////////
غزل
دومره تږی شم اوبه شې راته ته
د ملا اجازه نه وی چې یې وخورمه په څه
زه له تندې نه مړ کیږم دلته پروت یم
بس په څنګ کې مې روانې دی اوبه
ما او تا یی له یو بل نه کړلو منع
د دنیا نظام عادل بولې په څه
ته خرما د روژه ماتی شی جانانه
زه روژه په خوله ولاړ ترآذانه
راشه راکړه لب عنبر روژه کړو ماته
په دنیا باندې وي یوځل او سیده
دا نایاب به لا ترڅو درته ولاړ و ی
داله تندی نه مړکیږي ته اوبه
نایاب
////////////////////////
د هیلو جنازې وړي
د هدیرې پته یی راولیږئ
زه به ستا پر هیلو اوښکې شیندم
////////////////
روح مې له زړه ستړی ده
هره شیبه یوازی له تا ژوند کوي
///////////////
ستا د مخ پاڼې مې لوستې
څنګ ته د ښکلا، حیا او وفاته نغښتې وه
نایاب
/////////////
ستا په زړه کې مې د مینې ځاله وه
وروستیو طوفانونو نه وی نړولې
/////////////////
باران دی نوم له ګرد وهلې هینداري پاک کړ
ما د زړه پر وینو لیکلی وو
/////////////////////////////////
له کلی و وتو
آخ هغه دلدار له کلی و وتو
دنګ لکه چنار له کلی و وتو
مابه چې وختی ورته رباب واهه
هغه سپین سهار له کلی و وتو
ترنګ د رباب اوس هغسی شور نکړي
ساز لاړو او آواز له کلی و وتو
دا چینه به وچه شی تنها شوله
مل د چینې لاړلو مالیار له کلی و وتو
راشه د ګودر غاړه رباب غواړی
سر له کلی و وتو ستار له کلی و وتو
لو کې د غنمو اوس نغمې نشته
ګل مات شو بهار له کلی و وتو
نایاب
//////////////////////////
