بس قلم په سپینو پاڼو کشومه
تورې کرښې جوړومه
د مین رړګی له درده
درته شپه شوګیرومه
داچې څنګه به تیریږی
خپل ژوندون انځورومه
د رړګي د درد کیسه به
درته اوس ټوله کومه چې لږ ښاد کړمه
ریباره د دې خلکو ناښاد زړونه
د سپوږمۍ له شپول به واخلم
د آشنا زنې خالونه
هم له ستورو به راټول کړم
د تیارو شپو تصویرونه
نایاب
