وروستۍ مخه ښه

ليکوال : فرشاد
ژباړن : روح الله ایوبي
دډزو غږ شو!
ښځې دروازه خلاصه کړه او سړی راننوتلو ، سره ددې ، چې په مخ یې ستړیا وه ،خو بیا هم په خندا ښکارېده .
سړي د سلام په اچولو د خپلې لور سیران پوښتنه وکړله چې سیران له ښوونځي څخه راغلې ده که نه ؟
ښځې ځواب ورکړ : نه تراوسه په ښوونځي کې ده.څه خبره ده؟
سړي وويل : له ښار مې هغه جامې ورته راوړې دي ، چې ما ورسره وعده کړې وه .
ښځه په خندا او خوشاله شوه ، له سړي نه يې غېږه راچاپېره کړه او ويې ويل :
ډېره به خوشاله شي.
سړی چې د خپلې لور په ځان کې نوو جامو لیدو لپاره په تلوسه کې و، وي ويل : خدای ج دې هېڅ نارینه دخپلې ښځې او بچیانو په وړاندې ، شرمنده نه کړي ،ډېر وخت وشو ، چې وعده مې ورسره کړې وه .
ښځې وويل : انشا الله ، دهمېشه لپاره به سرلوړی اوسې ،هوا ډېره یخه ده ، ته کښېنه ، زه به درته چای راوړم.
سړي ورته وويل : ته وګوره چې سیران څه شی ډېر خوښوي ، نن شپه همغه تيار کړه چې لانوره هم خوشاله شي ...
ښځه چې د پیالو په مینځلو بوخته وه ، ويې پوښتل : نن کوم خبر لرې ؟
ځواب يې ورکړ ، نه نه لرم مګر ته خو هېمش راسره وې ، فکر مې کاوه ، چې ځینې سړي داسې ماشینونو باندې سپرېږي ، چې دهغوی پوښونه زما دټول عمر سرمایې باندې ارزي
ښځې خپل مېړه ته د چايو پياله په لاس کې ورکړه او ورته ويې ويل : ستاسرمایه سیران ده...
سړی په خندا شو، چې په همدې وخت کې د دروازې غږ اوچت شو ، چې یو کس په ډېر وار خطايۍ سره چيغې وهلې
دروازه یی په زور زور وهله او ويل يې چې منډې منډې منډې ... ښوونځي اور اخيستی او ټول ماشومان او شاګردان پکې وسوځېدل .