بسم الله الرحمن الرحیم.
استشهادي عملیات او که انتحاري عملیات (ځان وژنه)
ټولو وروڼو او خویندو ته د زړه له کومی سلامونه وړاندی کوم:
السلام علیکم ورحمة الله وبرکاته.
محترمو ورونو او خویندو!
څنګه چې دا څو ورځې په ویبپاڼو کې داستشهادي عملیاتو یا انتحاري عملیاتو باره کې ډیر ګرم بحث روان دې، ومې غوښتل چې د اسلامي دین په رڼا کې په دغه قضیه کې خپله څیړنه تاسې ته وړاندې کړم، کومې کې چې ما کوښښ کړې، چې له احساساتو او ستغو سپورو څخه په پاکه فضا کې یي لوستونکو مخې ته کیږدم.
هیله کوم چې تاسې ورونه او خویندې، ددغې څیړنې موضوعیت، او بې طرفي له ورایه حس کړۍ:
محترمو ورونو اوخویندو:
استشهادي عملیات له هغو نوو عملیاتو څخه دي، چی دهغی باره کی ډیر کم څه د فقهاوو په کتابونو سترګو ته راځي، سبب یی دادی، چه دغه قسم عملیات د اوسنی مقاومتونو له نوو قسمونو څخه دی، کوم چی د چاودی دونکیو توکیو د پرمختګ څخه وروسته پیدا شول، او دغه استشهاد ي یا انتحاري عملیات د ګوریلايي او عصاباتي جګړی یو جزء ګڼل کیږي، کوم چی له چټک خوځښت او تیز حرکت څخه برخمند وي، (دخرپ او دترپ جګړه).
او ددغه ډول عملیاتو اهمیت د امریکايي کورنې جنګ، نړیوالی دوهمی جګړې، او له هغه وروسته په ډاګیز ډول ښکاره شو، او دجنګی نظامونو یوه برخه شوه، چی اوس په ځینو جنګي سکولونو، او اکاډیمیو کی تدریسیږي.
او دمسلمانانو حاجت ورته له نورو خلکو څخه دڅو اسبابولپاره زیات دی:
1- دمسلمانانو فطرت کی دا اخکل شوې، چی د قربانۍ، او شهادت سره محبت لري، او دذلیلې ارزانی زندګۍ څخه د عزت مرګ ته بهتري ورکوي.
2- په ډیرو اسلامي هیودانو کی مسلمانان، دخپلو دښمنانو څخه په عذاب کی دي، او په ډیر جرآت سره یی دښمنان کوبي، ځکه چی مسلمانان په اوس حال کی د ټکنالوجۍ ، علم ، او مادي حضارت له لحاظه متخلف دي، او دښمنان یی په دی برخه کی پری باندی دي، او په همدی سبب ځینی اسلامي هیوادونه د ښکیلاک ګرو لپاره روا واښه ګرځیدلي دي، او دا خبره په افغانستان، فلسطین، چیچنیا، عراق، او ځینو نورو دولتونو کی د لمر غوندی ښکاره ده، .
3- او له دغو سببو څخه یو د حل لارو کموالی او تنګي ده،
ځینو فقهاوو دیته استشهادی عملیات ویلی دي، مقصود یی جواز ورکول دي، او ځینو نورو ورته بیا انتحاري عملیات ویلی دي، موخه یی دهغی حراموالی دی،
خوکه مونږ لږ شاته اسلامي تاریخ ته وګرځو نو په شرعي نصوصو کي ځینی داسی پيښی لیدلاي شو، چی داستشهادي عملیاتو پیښو ته نږدی دی، اګر که مماثلی نه دي.
4- په مصنف ابن آبی شیبه کی روایت دی، قال معاذ بن عفراء : يا رسول الله ، مايضحك الرب من عبده ؟ قال : غمسه يده في العدو حاسراً . قال : فألقى درعاً كانت عليه ، فقاتل حتى قتل .
وصححه ابن حزم في المحلى (7/294)
وذكره الطبري في تاريخه (2/33) عن عوف بن الحارث ، وهو ابن عفراء ، وهكذا في سيرة ابن هشام (3/175)
5- معاذ بن عفراء صحابي وفرمایل: ای د الله رسوله، څه شی الله جل جلاله خندوي دخپل بنده څخه (البته دخندا دا صفت څنګه چی دالله جل جلاله سره ښايي، مونږ یی ثابتوو خو له کیف څخه یی خبر نه یو، حتی پیغمبران هم له دی کیف نه خبر نه دي)؟؟؟؟
نو نبی کریم صلی الله علیه وسلم وفرمایل: الله جل جلاله دداسی بنده له کار څخه خاندی چی لاس په دښمن کی وروټومبي، داسی حال کی چی څه پری دپاسه نه وي، راوی دحدیث وایی: نو هغه ځغره یی چی پر تن وه، ویی غورځوله او له دښمن سره یی تر هغی جنګ وکړ، تر څو چی قتل شو، دغه حدیث علامه ابن حزم صحی کړی، او طبری په خپل تاریخ کی هم ذکرکړی.
6 - عن أبي إسحاق السبيعي قال : سمعت رجلاً سأل البراء بن عازب : أرأيت لو أن رجلاً حمل على الكتيبة ، وهم ألف ، ألقى بيده إلى التهلكة ؟ قال البراء : لا ، ولكن التهلكة أن يصيب الرجل الذنب فيلقي بيده ، ويقول : لا توبةلي ؟ بیشکه ستا رب چی چاته وخاندي، نو په هغوی حساب نشته.
دا حدیث ابن ابی شیبة ۴/569، او همدارنګه طبرانی، ابویعلی او ابن المبارک په کتاب الجهاد ، او ابو نعیم په حلیه کی روایت کړی دی. امام منذري ویلی دي :رجال یی ټول ثقات دي.
7- ابن ابی شیبة د مدرک بن عوف الاحمسی څخه روایت کړی، چی مونږ د عمر رضی الله عنه سره وو، ...اۍ امیر المؤمنینه، او هغه سړي چی دځان قرباني کړی وي، نو ما وویل: دغه کس خو والله زما ماما وو، خلکو ګمان وکړ ، چه هغه ځان هلاکت ته وغورځاوه، نو عمر رضی الله عنه وویل : دغو خلکو دروغ ویلي دي، بلکه ستا ماما له هغو خلکو څخه دې چی په دنیا یی اخرت لاس ته راوړ.
8- امام محمد بن الحسن الشیبانی په خپل کتاب السیر ۱/163 کی فرمایلی دي: هغه انسان چی په یوه سر په دښمن حمله وکړي، نو دهغه ددین د عزت لپاره کوښښ کوي، او خپل ځان شهادت ته تسلیموي، چی په دغه شهادت دۍ ابدي ژوند ګټي، نو څنګه ده ته مونږ هلاکت ته ځآن غورځوونکی ووایو؟؟؟ بیا وایی: پروا نکوي که څوک په دښمن باندی په یو سره حمله وکړي، ولو که دده غالب ګمان وي چی دۍ وژل کیږي، خو هغه وخت چی دۍ ووینی چی دده په دغه کار سره څه نتیجه د مسلمانانو په فایده لاس ته راځي.
خو که کله هغه معلومه شي، چی دده په دغه کار سره څه نه تر لاسه کیږي، نو دده لپاره جایز نه دي چی دغسی کارته اقدام وکړي، ځکه دده پر دغه حمله اسلام ته کوم اعزاز نه حاصلیږي، یواځي خبره داده چی دۍ په قتل رسیږي.
9- علامه ابن حجر رحمه الله په دی مسئله کی فرمایی: که کله یو انسان دغسی کار دزیات شجاعت له مخی ددښمن دویرونی لپاره وکړي، او ګمان وکړي، چی ددښمن صف په دی کمزوری کیږي، نو دجمهورو علماوو یعنی داکثرو علماوو دانظر دی چی دغه کار جایز دی.
او که هرکله دغه کار یو مجردی تهور وي، نو دا کار ښه نه دی، ممنوع دی، په خاصه توګه که د مسلمانانو په ضرر تمام شي. (سبل السلام 2/473 (
10- ددسوقي حاشیه کی یی ورته بیا دوه شرطه ذکر کړی،
لومړۍ شرط: چی باید دهغه قصد اعلاء کلمة الله وي.
دوهم شرط: چی دۍ ددی ګمان وکړي، چی ددښمن صف کی دغه کار یو تاثیر غورځوي.
11- علامه ابن تیمیة ویلی دي: مستحب ده چی انسان په یوه سر ددښمن په صف کی ورننوځي د مسلمانانو د مصلحت لپاره، او که داسی نه وي نو دا کار ممنوع دی.
او ددغو روایتونو په مجموع کی که څوک فکر وکړي، نو داسی تری ښکاري چی استشهادي عملیات جایز دي د هغه شرطونو سره چی فقهاوو دیته ورته مسئله کی ذکر کړي:
لمړۍ شرط: هدف باید اعلاء کلمة الله وي.
دوهم شرط: باید د ځان وژونکي په ګمان دا غالبه شي، او یا یقین شي چی په دغه کار سره دۍ دښمن ته ضرر رسولاي شي، کولاي شي چی هغوي ووژني، او یا شکست ورپه برخه کړي.
او یا دهغوي جنګی روحیه ضعیفه کړي. چی هغوي داسی فکر وکړي، چی دهغوي یوه سړي دومره ماتی ورپه برخه کړه، نو دهغوي ټولګی به لا څه کوي.
خو دغه اندازه لګول باید دباتجربی ، په عسکري او سیاسي پوهوخلکو له خوا وي، نه چی هر انسان په خپل سر فکر وکړي، او نتایج وسنجوي ، او استشهادي عملیه تر سره کړي.
دریم: دغه استشهادي عملیات باید دهغه کافرو په ضد وي، چی پر مسلمانانو یی د جنګ اعلان کړی وي، او کافر څو قسمه دي، جنګیان، مسالمین، مستامنین، ذمیین، او معاهدین، خو ددغی عملیاتو هدف باید جنګی کافر وي، یعنی هغه کافرو چی دجنګ اعلان کړی، او جنګیږي.
ځکه دنبی کریم صلی الله علیه وسلم څخه روایت دی: که څوک یو معاهد ووژنی نو دۍ به دجنت خوشبويي هم بوي نکړي، او دجنت خوشبويي دڅلويښتو کالو دمزل په فاصله کی بوي کیږي.
څلورم شرط: دغه استشهادی عملیات باید دمسلمانانو په هغه دولت کي وي، چی کافر ورننوتی وي، او هغه یی ښکیلاګ کړی وي، او مسلمانان دهغوي په وړاندی د مقاومت لار غوره کړي وي، لکه افغانستان، فلسطین، چیچنیا او داسی نور.
پینځم شرط: بایددغه جهاد دمور او پلار په اجازه وي، دا هغه وخت چی جهاد فرض کفایه وي، او که فرض عین شي، نو بیا دمور او پلار اجازی ته ضرورت نه لیدل کیږي.
نو که څوک دغه عملیات تر سره کوي سره ددغه شرطونو نو انشاء الله دۍ به دالله په نیز شهید وي، هر کله چی دده نیت خالص وي، ځکه عملونه ټول نیت پوری تړلی دي.
او روا ده، چی په دی عملیاتو باندی د بیت المال څخه خرچه وشي، او یا دزکاة دمالونو څخه، ځکه دغه عملیات د الله جل جلاله په لار کی دي، او یا څوک ددغه کار لپاره خپل مال صدقه کړي.
دیته مو هم فکر وي، چی دغه عملیات باید داسی ضرر رامنځه ته نه کړي چی ټول مسلمانان داسی جګړی ته کش کړي، چی دمسلمانانو زور پری نه رسیږي، نو دغسی کارونه باید د هر اړخیزه پوهو سیاسی عسکري خلکو په مشوره او نظارت لاندی وشي. موخه می داده: چی هر ځوان دا حق نلري ،چی په خپل سر سوچ وکړي، او حمله وکړي، دا کار یوه ګډوډی رامنځ ته کوي.
په پښتنې مینه او مننه: وطنپال.
