شمعې

    په هغه شپه دوى هره خوا په شمعو لړلې وه ، ډېرې بې ضرورته شمعې يې هم په قنديلونو او ښېښو  کې اېښې وې ، په محفل کې به خورو خندا ګانو کله کله ورسره دنږدې شمعو د خاموشۍ وېره را مينځ ته کوله ، هلته لرې په يوه کونج کې هم يو کس غلى ناست و چې دشمعو رڼا ته يې په سترګو کې اوښکې ځلېدې او کړسنده خندا ګانو يې  دخيال لړۍ پرې کوله ، د توپان يوې ناڅاپې زورورې څپې  دښېښو ولاړ چترونه را وغورځول ، ټولې شمعې په تورتم او چو پتيا کې مړې شوې ، ټولو لاسونه تپول خو په کونج کې  د ناست زهير کس په سترګو ايله اوس روښنايي شوه  او په محفل کې يې يوه تر نورو روښانه ولاړه شمعه وليده ، هغه شمعه چې دنورو له سترګو پناه وه .
 
٢٠١٢ اپرېل  ٢٦ _  کابل