
دا زمـــا دې ســـترګــو تـور دی پــه مـــا ګــــران دیدا غــــه ګـــــــل دی دا زمـــــــا دې زړه ارمـــان دیلـــکـه نـــــاوې چې ســـینګار کړې داسې ښکارېهــم سپوږمۍ ده او هـــم ستورې دې اسمان دیخــــدایــه تــــــل یې د جــــنګونـــو پــه امــــان کېزمــــا روح ده زمـــــا ســــتــرګي زمــــا ځـــــان دیکــــه خــــتــن ده کـــه چـــمـن، دې جــــــهان واړه تــــــرې لـــوګې شه زمـــا مینه دی بــــوستان دیدا چې زړه غـــــوندې ښــکــاریـږي په تـــصویر کې دا امـــــیر دې ښــــــایســـتــونــو دی لـــغمان دیچې جــنــت غــــونــدې وطـــن یې نـــصیب نه دی خـــــــوستی ځـــــــکه په زړګې تـــــل پـریشان دی