این روزها هوای زمستانی جایش را اندک اندک به گرمای معتدل بهاری میبخشد. این تغییر تدریجی حکایت از آمدن فصل بهار دارد که سیمای سپید زمستانی را با لباس سبز آراسته و فردای بهتری را نوید میدهد. سبزینه گی بهار و زیبایی فصل طراوت طبیعت زمانی برجستهتر از پیش جلوه نمایی نموده و صفحه آن با زیبایی تمام به روی موجودات گشوده میشود که انسان به عنوان اشرف مخلوقات و دوستدار زیبایی نیز در بهتر ساختن طبیعت سهم گرفته و هر شخصی در محیط پیرامون خود به نهال‌شانی بپردازد. امروزه با صنعتی شدن جوامع بشری درختان نقش مهمتری در زندگی بشر ایفا میکنند.
درختان از سویی مقدمات پیشرفت بیشتر صنعت و تکنالوژی را موجب میشوند و منابع تأمین کننده محصولاتی نظیر وسایل چوبی، کوچ، لوازم التحریر (کاغذ، انواع پنسل‌های مختلف) و هزاران محصول دیگر محسوب میشوند و از سوی دیگر به منزله ریههای یک شهر تلقی شده و نقش مهمی در تأمین صحت اعضای جامعه را ایفا میکنند. این مورد اخیر از مورد قبل مهمتر مینماید. چرا که به دلیل فعالیت کارخانه های صنعتی و نیز ازدیاد وسایل نقلیه عمومی و فعالیت روزانه آنها در سطح شهرهای بزرگ آلایندهها و گازهای مهلک و خطرناکی نظیر کاربن دای اکساید در هوای شهرها فزونی یافته و صحت افراد را تهدید میکند. افزایش هرچه بیشتر این مواد آلاینده کاهش میزان اکسیجن در هوا را سبب میشود و این وضع نامساعد گروههای آسیبپذیر نظیر بیماران ریوی و قلبی، سالمندان و کودکان را بیشتر تهدید میکند. در چنین شرایطی مسأله نهال و نهال‌شانی راه حل مناسبی برای مبارزه با آلودگیهای مذکور به شمار میآید. ایجاد جنگلهای مصنوعی و فضای سبز در اطراف شهرهای بزرگ به تأسیس کارخانه های تولید اکسیجن شباهت دارد که امروزه در دستور کار شاروالیها در سایر کشورها قرار گرفته است. بدون شک یکی از راهکارهای اساسی برای بیرون آمدن از وضعیت بحرانی محیط زیست به خصوص در شهرها، توسعه نهال‌شانی است. لذا اگر اراده جمعی جهت حفاظت از محیط زیست و سالمسازی آن به وجود نیاید و در عمل اجرا نگردد، امکان اینکه بتوانیم یک محیط پاک و مناسب را برای زندگی خود فراهم ساخته و شهرهای خود را به محیط مطلوب جهت زندگی مهیا سازیم.
بنابراین، باید این باور را در میان شهروندان کشور ترویج ساخت و نهادینه کرد که بدون بسیج ملی در راستای سرسبزی محیط زیست نمیتوان به زندگی سالم دست یافت و این امر نیازمند جزم کردن عزم همگانی جهت سرسبزی محیط زیست میباشد. امید میرود بتوانیم با نهال‌شانی در سراسر کشور به خصوص در محیطهای شهری، به محیط زیست خود جان دوباره بخشیده و خود و هموطنان خویش را از مرگ تدریجی ناشی از آلودگی محیطی نجات دهیم.
زیرا با غرس یک نهال، امکان فراهم ساختن زمینه مناسب نفس کشیدن را در یک محیط سالم با اکسیجن خالص و انرژی پاک فراهم میسازیم. با این حساب میتوان گفت که درخت خوبی محض است و این موجود زنده بدون اینکه هیچ شری برای انسان داشته باشد شرایط زیستی او را فراهم میکند و علاوه بر زیبایی، هوای پاک را برای او به ارمغان میآورد.
ما به عنوان انسان‌های مسوول در قبال حیات خویشتن وظیفه داریم تا آگاهی لازم را در رابطه به چگونگی پاک ساختن محیط حیات خویش کسب نماییم و در راستای تحقق محیط سالم هرگونه اقدام لازم را روی دست گیریم. لذا هرکسی در هرجاییکه حضور و نفوذ دارد، ضمن اینکه به نهال‌شانی اقدام میورزد، نباید اجازه دهد که درختان توسط سودجویان و کسانی که دشمن درخت هستند قطع شوند، چون تمامی ما مسوولیم که از محیط زیست حفاظت نماییم. تردید نباید کرد که محیط زیست نیاز به یاران دلسوز، پاک و بیادعا دارد و میزان همکاری ما در ایام نهال‌شانی نشاندهنده رشد شعور و درایت ما میباشد؛ اینکه ما تا چه اندازه به زندگی خویش اهمیت داده و نسبت به سلامت خویشتن دلسوز هستیم. برای این کار لازم است تا کودکان ما از سنین پایین با مفاهیم اداره شهر و مدیریت شهری آشنا شوند و در آینده دوستدار شهر شان باشند.
شکی نیست که شهرها جای آلودگی نیست و کودکان ما شهر سالم و هوای پاک میخواهند؛ چیزی که متأسفانه این روزها به یک آرزوی محال برای برخی از ساکنان شهری به خصوص پایتختنشینان تبدیل شده است. اما آیا این مهم تنها با اجرای وظیفه ارگانیک از جانب ریاست سرسبزی شاروالیها ممکن خواهد شد؟ بدون شک پاسخ منفی است. زیرا سرسبزی محیط زیست و حفاظت از آن یک رسالت انسانی و مسوولیت همگانی است. متأسفانه در سالیان گذشته شاهد بودیم که چگونه برخی از ساحات شهر با غرص نهال توسط شاروالی سرسبز شد، ولی در نتیجه بیپروایی مردم و ساکنان آن نواحی، نهالها به مرور زمان از بین رفتند و شاخههای شان طعمه خاک و هوای آلوده گردیدند، یا هم در بسا موارد قطع شدند. لذا اگر اراده جمعی جهت حفاظت از محیط زیست و سالمسازی آن به وجود نیاید و در عمل اجرا نگردد، امکان اینکه بتوانیم یک محیط پاک و مناسب را برای زندگی خود فراهم ساخته و شهرهای خود را به محیط مطلوب جهت زندگی مهیا سازیم، بسیار محدود است. از سوی دیگر، مسوولیت ارگانهای دولتی، نهادهای غیردولتی و به خصوص رسانهها میباشد تا ذهنیت مردم را برای نهال شانی مساعد ساخته و با تشویق آنان با برجسته ساختن برخی از سفارشهای ملی و دینی به این کار وادار سازند.
بنابراین، باید این باور را در میان شهروندان کشور ترویج ساخت و نهادینه کرد که بدون بسیج ملی در راستای سرسبزی محیط زیست نمیتوان به زندگی سالم دست یافت و این امر نیازمند جزم کردن عزم همگانی جهت سرسبزی محیط زیست میباشد. امید میرود بتوانیم با نهال‌شانی در سراسر کشور به خصوص در محیطهای شهری، به محیط زیست خود جان دوباره بخشیده و خود و هموطنان خویش را از مرگ تدریجی ناشی از آلودگی محیطی نجات دهیم.
