جهان، روشن ز سیمای معلم
گل و گلشن، قدم های معلم
به قلب و سینه ی دانا و عالم
مزار و مسکن و جای معلم
همه گنج علوم در روی گیتی
بود تحت قدم های معلم
سزاوار است اگر بوسی به اخلاص
دو دستان، اگر پای معلم
به درگاه خدا گردد اجابت
بگیر حرف و دعاهای معلم
مشو غافل ز هر حرفش که باشد
دُر و گوهر، سخن های معلم
ز علمش بهره گیر تا آخر عمر
که تا گردی تو همپای معلم
منور کن دل از صهبای علمش
بخور جامی ز صهبای معلم
بود بر تارک هستی نمایان
رُخ تابان و زیبای معلم
بیا بخشی ز اخلاص و سخاوت
گلی بگذار تو بر پای معلم
