رسالت و مسئولیت ما در انتخاب زعیم آیندۀ افغانستان چیست؟

پیکار های انتخابات ریاست جمهوری افغانستان، که دیروز یک ‌شنبه ششم اسد به گونه رسمی در سراسر کشور آغاز شد و قرار است که 18 نامزد انتخابات ریاست جمهوری به شمول رئیس جمهور غنی و عبدالله عبدالله، رئیس اجراییه حکومت وحدت ملی برای پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری پیشرو برای دو ماه به رقابت بپردازند.
 
نامزدان ریاست جمهوری حق دارند الی تاریخ سوم ماه میزان سال جاری خورشیدی کمپاین برنامه‌ها و طرح‌های ‌شان در سراسر افغانستان بپردازند و سپس تاریخ چهارم و پنجم ماه میزان دوره سکوت از سوی کمیسیون مستقل انتخابات اعلام شده است.
 
قرار گفته ی کمیسیون مستقل انتخابات در انتخابات ریاست جمهوری پیش ‌رو، بیش از ۹ میلیون رای ‌دهنده نام‌ نویسی کرده اند و ممکن این شمار با جدا سازی رای ‌دهندگان تقلبی کمتر شود.
 
مجموع مصارف انتخابات ریاست جمهوری افغانستان، 149 میلیون دالر برآورد گردیده که 90 میلیون آن توسط حکومت افغانستان، 29 میلیون توسط امریکا و مقدار 30 میلیون دیگر آن از سوی جامعه جهانی پرداخت خواهد شد.
 
-با توجه به این که انتخابات ریاست جمهوری پیشرو در افغانستان با چالش ‌های زیادی از جمله عدم امنیت و عدم شفافیت مواجه میباشد پس رسالت و مسئولیت ما در قبال انتخابات و تعین زعیم آیندۀ کشور چیست؟
-با استفاده از کدام راهکار ها ما قادر به انتخاب یک رئیس جمهور مقتدر و دلسوز خواهیم بود؟
 
-کدام نکات را در انتخاب ما در نظر داشته باشیم؟
-یک رهبر خوب و مورد قبول همه چه ویژه گی هایی داشته باشد؟
برای پاسخ به این پرسش ها باید موارد آتی را در نظر بگیریم تا باشد شاهد به کرسی نشستن یک زعیم دلسوز در کشور باشیم.
 
-نخست از همه یک رئیس ‌جمهور باید از انسجام و نظم فکری برخوردار و شخص بادیانت باشد تا بداند مسیر منظم اداره کشور چگونه است. جهت گیری های فکری، معرفتی و ارزشی و ارکان قانونی و حقوقی و منابع جهت دهی صحیح کشور و نظام بودجه ریزی و تخصیص اعتبارات و منابع و حدود اختیارات رئیس‌ جمهور را بداند زیرا عدم انسجام فکری بر رفتار رئیس ‌جمهور تاثیر بسیار جدی دارد و می تواند اولویت ها را به مخاطره بیاندازد، امور مخاطره انگیزی که زندگی مردم را به خطر می اندازد نادیده بگیرد، همه جانبه نگری را دچار اختلال جدی کند؛ تصمیمات شخصی و کارشناسی نشده و بدون پشتوانه قانونی و حقوقی را افزایش دهد. نظم فکری رئیس‌ جمهور موجب تامین عدالت و بجانشینی امور میگردد.
 
– تفکر تحلیلی برای انسانها توانایی حل مسائل از طریق جمع آوری درست اطلاعات، تبدیل معادلات پیچیده به معادلات ساده و طی مسیر مرحله به مرحله برای رسیدن به پاسخ است. با توجه به اینکه رئیس‌ جمهور بصورت روز مره با مسائل مختلف مواجه می‌شود که او را در معرض تصمیم‌ گیری کاری قرار می دهد، لذا رئیس‌ جمهور یک کشور باید از توانایی تفکر تحلیلی معطوف به حل مسأله برخوردار باشد. تفکر تحلیلی هدفمند نیز همواره رئیس ‌جمهور را از سطحی نگری و برخورد ساده لوحانه با مسائله مصئون می دارد و صلابت خرد و اندیشه بر مبنای اصول ارزشی و موضوعه کشور را فراهم می نماید.
 
– تخصص‌ و شایستگی شناسی نیز بر یک رئیس جمهور لازمی است و ایجاب میکند تا در تمام انتساب‌ ها، سیاست ‌گذاری‌ها، تصمیم ‌سازی‌ها تخصص افراد را مد نظر داشته باشد. تخصص ‌گرایی عمیق‌ ترین لایه عدالت ‌گرایی است. عمل بدون تخصص منعکس‌کننده عمل غیرمتعهدانه است و عمل متعهدانه مستلزم تخصص است.
 
– انسان بدون رشد و پیشرفت معطوف به بهبود زندگی گرفتار ایستائی و میرائی تدریجی می ‌شود به ویژه کشور ما که از جمله ممالک جهان سومی محسوب می شود. رئیس‌ جمهور باید مشوق و تقویت‌  کننده مسیر عقلانی منتهی به پیشرف باشد و توجه رئیس جمهور به این قضیه کشور را به آبادانی سوق می دهد.
 
-نگاه ناموزون و بدون راهبرد همه‌جانبه‌، نه ‌تنها تامین‌کننده نیازهای جامعه انسانی نیست، بلکه می‌تواند عامل تخریب محیط زیست، هوا، آب‌ها و انسان‌ها شود. رئیس‌ جمهور باید تفاوت متغیرهای اصلی و فرعی و عناصر اساسی سلامت و تعالی فردی و اجتماعی جامعه را بداند و از طرف دیگر به نسل‌های بعدی و دوره‌های بعدی سایر روسای جمهوری که بعد از خواهند آمد نیز فکر کند.
 
– مدیریت کلان کشور نیازمند به دانش یکپارچه در خصوص محورهای اساسی مرتبط با زیست جهان و کشور مثل توجه به امنیت و رفاه تمام اقشار ، فرهنگ مردم پسند، روابط بین فردی، اجتماعی و ارتباطات بین فرهنگی و روابط بین المللی است. البته منظور این نیست که رئیس ‌جمهوری باید اطلاعات تخصصی در مورد همه موارد فوق داشته باشد، بلکه باید بر اصول اساسی و روندهای تحولی علوم مرتبط با پیشرفت و سلامت جامعه آگاهی داشته باشد.
 
-رئیس‌ جمهور باید فهم عمیق از راهبردها و اصول اساسی کشوری و جهانی داشته باشد.
 
-رئیس جمهور باید به قانون اساسی احترام گذاشته و در جهت عملی شدن آن مساعی لازم به خرج دهد.
 
-یک رئیس ‌جمهور خوب باید تقویت کننده عزت و اقتدار ملی، اعتماد ملی و حس یکسان نسبت به تمام اقوام ساکن کشور داشته باشد.
 
-رئیس ‌جمهور باید صبور از خود گذر و مشورت کننده با تیم کاری و در کل ملت باشد. بر عکس خود خواهی ها و خودمحوری مهمترین عامل برای توسعه لجاجت ها، عصبیت ها و نابینایی نسبت به بسیاری از ظرفیت ها و فرصت های ملی، منطقه ای و بین المللی می گردد. یعنی یک رئیس ‌جمهور به هر اندازه که تسلط بیشتری بر نفس و هواهای نفسانی داشته باشد، به همان میزان از توانایی عقلانی و عقلانیت برخوردار می باشد و میتواند تصامیم درست در قبال مردم و کشور اتخاذ نماید.
 
-یک رئیس‌جمهور موفق باید دارای نگاه راهبردی و معطوف به حال اندیشی و آینده اندیشی و رویکرد تمدنی باشد.
 
-تقویت زیر ساخت های اقتصادی نیز یکی از ویژگی های یک رئیس ‌جمهور خوب می باشد.
 
 -یک رئیس جمهور باید نگاه فراقومی داشته باشد و تمام اقوام و قبایل ساکن کشور را با دید یکسان بنگرد زیرا تعصب ریشه تمام پیشرفت ها را می سوزاند، یعنی رئیس ‌جمهور باید مردمی، مردم‌ گرا و مردم‌ دوست باشد و در غم و شادی مردم را همراهی کند.
 
- رئیس‌جمهور باید مجری قدرتمند تصمیمات نظام حکمرانی باشد.
 
-رئیس‌جمهور باید در مواقع اضطرار سرعت عمل داشته و تصمیم‌ ساز باشد زیرا شرایط خطیر، نیازمند سرعت عمل در تصمیم ‌گیری و اجرا دارد.
 
- رئیس‌جمهور باید تقویت‌ کننده ارتباطات فرهنگی و سازگاری اجتماعی میان تمام اقوام، فرهنگ‌ها و خرده فرهنگ‌ها ظرفیت تنوع و خلق زیبائی‌ها باشد.
 
- رئیس جمهور باید شجاع باشد زیرا بسیاری از ملت‏ها به این دلیل پیشرفت نکرده ‏اند که رؤسا و مسئولانشان، شجاعت نداشته‏اند، پس کسانی را که انتخاب می‏کنید، باید مسائل را تشخیص دهند، نه افرادی باشند که از روس یا امریکا یا قدرت دیگری بترسند.