مرګيه غېږ که دې جانـــان جوړېــدی
دهر عاشق به تـــه ارمــــــان جوړېدی
لکه دســــــــترګو د بــــــڼـو تر مېنـځـه
د رنـــــــجو لا ره د هـــــجران جوړېدی
دژونـــد په سـتړو او سـتومانه شېبو
راته نعمت د لوې ايـــمان جـــوړېدی
زه به بڼکې د طــــــــــــاووس وی که تـه
زرينې پـاڼـــــــې د قـران جـــــوړېـــــدی
کاشکې د يار د ســــــــر اوچــته شمـلـه
د رحيمــــې د سـر الــــــــوان جــوړېـدی
