غیرت دمیني مي پــــه لاس کی زولنـــــي تړلي
زه سپین لمر ومه توروشپوته می کوڅي تــړلي
نه پردئی یم نه دبل پرکام خـــــرڅ ســـوی یم ځه
پردئې دادي چي پـــــردوته یي زوماپښي تړلي
نظم
زه چي راغلم نـــاخبره زمــــوږپــــــرکلۍ
داژوندي ســــــرونـــه ټــــــــوله وه دمړي
زه ورګډســـومه ناڅـــــاپـــــه هدیـــروته
پـــــــه ژړاســـــومه دانـــــــوي مقبیروته
دتابــوت سپیني تختي په وینوسري وي
کبـاب ســــوې پــــه باروتویي جامي وي
داخــترداښکولې ورځي مي په غم سوي
پـــه ژړاوپه فـــــــریادوپه ماتـــم ســـوي
دشهیدپـــرسلوبـــاربــــارګـــــــــرځيدمه
په یادوبــــانـدي بي دریغه څـــــوځیدمه
بس په اهـــه وپــــه فـــــریـــادوم کړیدمه
بس په وېرکی وم پــــــردغــــه ژړیــــدمه
نه اخترونـــــه میلي وي نـــه جشمونـــــه
نه سره کــــــــــړی ماشومانووه لاسونــــه
به بـــــرســـــربـــــه په کوڅوکي ګرځيدله
شهیدانـــــــوپــــــه قیصوبــــــه ژړیــدله
بـــــوره مـوربه دکلاترڅنګ وه نـــــاسته
پــــه فیکرونـــــوکي هیرانـــــه ولـه پاته
ماشومانـوبـــــــه دجنګ کیسې کـــــولي
شـــعـــرانـــوقــصیدوکــي بـــــه ستایلي
واثیق سنګریار
