با نزدیک تر شدن زمان برای برگزاری انتخابات همه روزه جریان ها و ائتلاف های تازه ای عرض اندام و اعلام موجودیت می نمایند.
این ائتلاف ها که معمولاً چهره هایی اند که در زمان زمام داری حامد کرزی رئیس جمهور پیشین کشور یا در مقام وزارت و یا هم جایگاه دیگری قرار داشتند و پس از بی سرنوشت شدن و راه نیافتن به کابینۀ حاضر ، در صدد تشکیل و راه اندازی جریان های سیاسی بر آمده اند.
چهره هایی مانند احمد ضیاء مسعود ، معاون اول یک دوره حکومت آقای کرزی ، رحمت الله نبیل رئیس پیشین امنیت ملی ، اسدالله خالد رئیس اسبق امنیت ملی ، عطا محمد نور والی پیشین بلخ ، انورالحق احدی وزیر مالیه زمان کرزی ، محمد یونس قانونی ، معاون اول دوره نهایی ریاست جمهوری آقای کرزی، محمد عمر داود زی، وزیر داخله زمان کرزی ، محمد اسماعیل خان وزیر انرژی و آب زمان کرزی و ... ایجاد گردیده است.
چهره هایی که در واقع با حضور این ها افغانستان سنگین ترین دشواری ها را تجربه کرد ، چهره هایی که در تبانی با سر دسته خویش (حامد کرزی ) میلیارد ها دالر امریکایی کمک های جامعه جهانی را حیف و میل کردند اما درد ، رنج و ویرانی را به افغانستان به میراث گذاشتند. چهره هایی که در تبانی با باداران خویش رهبران تاثیر گذار و سر شناس را از میان برداشتتند و بالآخره چهره هایی که فساد ، رشوت و زورگویی را به افغانستان هدیه کردند و ده ها مورد دیگر...
اما همین چهره ها و در راس شان آقای کرزی می خواهند یک بار دیگر لگام حکومت داری را به دست گرفته و پوست و استخوان ملت را نیز به لیلام و معامله بگذارند زیرا جنگ ، فساد و معامله گری های 13 سال آقای کرزی و همراهانش تمام هست و بود این سرزمین و شهروندانش را به تاراج برده است.
همین چهره ها در همنوایی با جناب کرزی طالبان را برادر خوانده و با رهایی تروریستان طالب از زندان ها این گروه تروریست و جانی را تا حدی دلیر ساختند که امروز این جانوران وحشی به مرکز ولایت ها حملات مرگبار و وحشیانه را انجام میدهند، طوری که همین اکنون در ولایت باستانی غزنی تراژیدی بزرگ در جریان است و طالبان خون آشام با کمک و همکاری باداران پاکستانی شان باشنده گان شریف غزنی را در سوگ نشانده و زیبایی های این شهر را طعمه آتش نمودند.
برادران ناراضی آقای کرزی یکبار دیگر نام علاوالدین جهانسوز را تازه کردند و غزنه زیبا را به توده خاکستر تبدیل کردند.
اگر به صورت واقع بینانه و موشگافانه موضوع را پی گیری کنیم در آخرین تحلیل به این نتیجه می رسیم که محرک اصلی گروه تریستی طالبان پسا 2001 شخص آقای کرزی می باشد اما امروز هم با بی حیایی تمام در مقابل رسانه ها حکومت را به باد انتقاد می گیرد.
باید بپذیریم که حکومت وحدت ملی نیز در کار مبارزه جدی با گروه تروریستی طالبان طوری که توقع میرود انجام نداده اند و همواره شکایت هایی از کندی عملکرد حکومت در امر جلوگیری از نفوذ طالبان به شهرها وجود داشته است اما خروج حدود دو صد هزار نیروی خارجی از افغانستان خلاء بزرگی است که حکومت فعلی با آن دست و پنجه نرم می کند و از قبل نیز چنین حالاتی متصور بود.
بناءً هرگاه حکومت وحدت ملی نیت صادقانه در پیوند به پایه گذاری یک نظام مؤثر و کار آمد را دارد باید در قدم نخست پرونده های فساد این رهبرنماها را به بررسی گرفته و سپس پای آنها را به دادگاه بکشاند تا یکبار دیگر زمینۀ سبوتاژ در کار حکومت و معامله با سرنوشت مردم برای شان فراهم نگردد زیرا قطعاً افراد مذکور ده ها دوسیه فساد و غیره در نزد ارگان های کشفی و عدلی دارند.
