دغه نظم مې دلغمان دنجيل دسمسوروغرونوترتاثيرلاندې هلته ليکلى دى
¤¤¤
لارپه لاراوپل په پــــــــــــــــــــــل درسره ځمه
لاس تړلى لکه غل درســــــــــــــــــــــره ځمه
يوه زره دې په راتلوخوشـــــــــــــحاله نه يم
خواوس څه ورکړم په چــــــــل درسره ځمه
¤¤¤
نه تېرېږم نه هېــــــــــرېږم ستاله ســترګو
دڅوستړواوبې خونده شپو بهـــــــــــــيريم
شومه دم مې قافــلې داوســـــــــــــېلووړي
ديلدادشپې خماريمه شـــــــــــــــــــبګيريم
¤¤¤
هغه لمريم چې په وينوبــــــاندې سوردى
هغه شپه يم چې سبـــــــــــــاترېنه خفه وي
هغه ګل يم چې دپرخــــــــې باروژلـــــــــــى
هغه باديم چـــــــې بدياترېنــــــــه خفــه وي
¤¤¤
ته له خپلې ماڼۍ څومره لـــــــرې راغـــلې
دجونګړوپه وطـــــــــــــــــن کې داوربــل کړ
زمــــاسمڅې اوځنګل دې ولې وران کړل
تاخـــــــــوستورواوسپوږميوکــــــې مزل کړ
¤¤¤
دفريادزړي دې وشيـــــــــــــندل په غـــرونو
څومره شين فصل دې لوکړدسنـــــــــــدرو
زمـــــــــاوران هلمندهمغســـــــــــې لاوران دى
خوخپل وران نيويارک دې جوړکړله مرمرو
¤¤¤
ترسهارپــــــــــــــــــــــــور ې نه راځي خــــوبونه
هره شپه مې خوب له سترګومــــــــــــروردى
هرماښام په ويــنوسرې وي څلـــــــــــــورلارې
هرســــهارپه دغه ښارلــــــــــــــکه محشروي
¤¤¤
ښېرابه و کړم تـــــــــــش په شــــــــــونډوباندې
لاس مې تړلـــــــــــــي دي اولاس نه لــــــــــــــرم
زمــــــــــادزړه لـــــــــه درده څه خبــــــــــــــــــريې
مه وايه داچـــــــــــــــــې زه احســــــــــاس نه لرم
¤¤¤
دپنځلس لـــــــــــــــکه ستـــــوروکـــــرونده کې
خپل وجدان اوخپـل ضميـــــرته مــــلامت يم
نورکه ماباندې رالــــــــــــــوېږي خفـــــــه نه يم
هم شمــــــــــشاداوهم پامـــــيرته مــــــلامت يم
١٣٨٩-٢-٣٠دغويي مياشت
جلال ابادښار
