یک ګوشهء از حقایق تلخ ما:

زنان و دختران پيامبر اسلام را با نام شان یاد نموده و نامهای شان عام ومعروفند اما ما درین مورد به خود اجازهء ذکر به نام قشر فامیل اناث خود را نداریم. 
زن با خرکتر و با شهامت را لقب مرد و مردانه میدھیم و مینامیم( چه زن مردانه است!). در حالیکه وای بر زنیکه مردانه باشد
و وای بر مردیکه زنانه صفت باشد. مرد مرد است و زن زن .
بګذار هریک در جای و مقام خود ، نقش و رسالت خود در خانواده و حامعه داشته و باقی بمانند.
ما تساوی در انسانیت و مقام انسان در کل را با تساوی حقوق و رسالت مغالطه میکنیم و با افراط در رسالت مرد و زن در خانواده و اجتماع در برداشت خویش عدم دقت داشته حقوق زن و مرد را یا مساوی دانستع و یا در مواردی هم است که با طرح های بس ضعیف و سبکسر مغالطه نموده و در موارد خلاف رسالت و خرکتر طبعی زن و یا مرد تحت نام تساوی حقوق مسأله را به افتضاح کشانده و مبتذل میسازیم. این امر را امروز یکعده خارج دیده های ما و در مواردی در چوکات جامعهء معدنی( مدنی) به نمایش میګذارند و حتی به این ترتیب نفرت را در مقابل دیمکراسی. و جامعهء مدنی ایجاد کرده اند.
به برداشت من بهترین راه ، قانون و نظام تنظيم شده درین مورد را دین مبین اسلام تنظيم و وضع کرده و اما ما بی خبر از چهرهء اصلی این حقایق غیر حق تحت نام روشنفکر، روشنګر، مدرن و ... به مواضع و اعترضات ناروا و غیر حق میرویم و بر زن بیشتر از آنچه در توان اوست و متناسب به حالت طبعی فزیک و روانی اوست بروی تحمیل میداریم. طبعی است که زن خوش دارد و زیبا هم است که بر بازوی مرد قوی متکا داشته باشد.
زن مادر، زن خواهر، زن همسر و زن شریک زندنګی و زن کسیکه از دامن اش انبیاء به معراج رسیده و دین ما دین مقدس اسلام جنت را تحت قدمهای مادران خوانده است. ای وای برما که فهم درست از مسایل نداشته و حق خود و دیګران، حق و رسالت زن و مرد را در خانوانده و جامعه کماحقه بر جا نمی آوریم و از آن شناخت درست نداشته و در موارد مغالطه میکنیم.
الهی ما را هدایت نیکی کن !
آمین
د. ص. سعیدی