نویسنده: ارش ننګیال
ترجمه: محمد انور
هیچ انسان کامل نیست. سهوه و خطا با انسان همراه می باشد و چنین هم نمیشود که ژورنالست و پرودیوسر تمام علوم را بیاموزد. همچنان زمینه هم برای اموختن علوم ابتدایی مساعد نیست و چنین هم نمیشود که پرودیوسر همیشه همان يک نشریه را تهیه کند. من کهبرای رادیو بی بی سی کار می کردم، نشریات پرودیوسر در هر یک سال و یا هر شش ماه از یکدیګر تبدیل می شد. بطور مثال، یک وقت برای بزرګان نشریات را تهیه میکردم، اوقات دیګر برای اطفال و برای جوانان. بدین صورت ما مجبور می شدیم که در چندین جای مطابق موضوع تحقیق کنیم، در قدم اول خود را بفهمانیم بعداْ به جور کردن نشریات شروع کنیم. اینکه ما متخصیصین بخشی از اطفال کمداریم، بدینصورت ما مجبور می شویم که برای تحقیق یک موضوع بچندین جای برویم، با مردم مصاحبه داشته باشیم، کتابها و انترنیت را ببینیم. به خاطر که برای طفل و یا برای نشریات مربوطه طفل و یا هم نشریات تعلیمی برای بزرګان بسیار از دقت کار ګرفته شود. در جریان جور کردن و یا تهیه کردن چنین نشریات اندګی غلطی برای طفل و خانواده اش ضرر زیات را به میان می آورد.
اګر کسی می ګوید که من داکتر هستم ویا روح شناس اطفال هستم، من به تحقیق چنین نشریات هیچ ضرورت ندارم. من در هر چیز از هر کس بهتر می فهمم. این خبر صحیح نیست.
مطابق تجربه من و تا جای که من دیده ام، هیچ داکتر در تهیه کردن نشریات طبی موفق نشده به خاطر که اشخاص مسلکی مرجع تحقیق آنها صرف خود شان می باشد به خاطر که مکتفی به جان خویش در خبر های تعلیمی یک خطای بزرک به حساب می رود و بعضی اوقات مسایل در ذهن ایشان روشن می باشد و فکر می کند که چنین موضوع برای هر کس روشن باشد. اګر نشریات توسطه داکتر غیر طبی تهیه شود و در قدم اول خود را نفهماند، چنینن نشریات را تهیه کرده نمی تواند.
البته مسله مزکور در تمام اشخاص صدق ندارد ولی ګفته می توانیم که در زیادتر اشخاص.
از این خاطر برای تهیه کردن نشریات رادیویی کم از کم برای یک موضوع باید سه دفعه از منابع مختلف تحقیقشود و برای پرودیوسرهای با تجربه دو دفعه تحقیق کافی است.
