د خپل ارمان غوندې يم وړاندې ځمه شاته راشم
د جګ غره کاڼی شوم چې وخوزم بيديا ته راشم
زه چې څېړل د ژوند د هرې فلسفې شروع کــــړم
په نتيجه کې يې ضرور د ستا ښکلا ته راشــــم
د څڼو رنګ چې مې شي ساز د طبعيت درو کې
د ذات اوبه شم د شپې تور رګ کې سما ته راشم
لمر چې سر پورته کړي د بلې ډېوې رنګ واړوي
داســـې چـــې زه د زړه نه ولـــوېږمه تاتـــه راشــــم
يون مې د غشو پر سرو تکيه په خدای جلانه!
مور مې هم مړه ده دعا چانه واخلم چا ته راشم؟
سيدجيلاني جلان
يادونه ! دغه غزل د ګلپاڼو اتڼ له کتاب څخه راخيستل شوى دى.
