غزلونه

 
د انکار په اور ماڼۍ باندې ولاړ دی
یار د مار غوندې لکۍ باندې ولاړ دی
 
نیم لوڅ مخۍ پر بلۍ ولاړه ده که؟
ښکلا لمر  د غره په ژۍ باندې ولاړ دی
 
دا چې سیند دسندریزو تصویرو یم
ستا نظرمې شاعرۍ باندې ولاړ دی
 
څه منظر دی شین مرغه په بارانه کې
د ګلونو په بګۍ باندې ولاړ دی
 
دا چې چوپ یم  وجه داده  انسانیت مې
دچاړې غوندې مرۍ باندې ولاړ دی
 
شرنګوه یې نڅوه یې ستا جلان اوس
ستا د غږ په موسیقۍ باندې ولاړ دی
 
===
  
څه ووايي سړی  چې یار په څه وخوږیده !؟
دخپل ضد په ډبرو ښوییده وخوږیده
 
په ګرمو احساساتو کې اورغر و  رابهر و
چې بیرته خپل وجود ته ستنیده  وخوږیده
 
له ډیرې مودې وروسته اینې ته مخامخ شوم
په خدای چې پخپل ځان باندې مې زړه وخوږیده
 
په سیوري سیوري خوب و تر دې حده نازک شوی
چې مازې د لمر څرک پرې پریوته وخوږیده
 
جلان څه ګرم ؟ جانان و بس د شاتو غوندې خوږ و
یو څه په اشتها مې وخوړه وخوږیده
 
سیدجیلاني جلان
          کابل
۳۰ لړم ۱۳۹۴