ربه ستـــا دربار دی لـــــــــوی
ربه ستـــا دربار دی لـــــــــوی
موږیو ټـول ستــــــــا ثنا ګوی
تـه عزت چــــــاته نصیب کړې
څـوک ذلیل کــړې سیـــاه روی
تفـــــاوت لري خالقـــــــــــــــه
ستـا مخلوق په رنګ ا وخوی
یو هـــوښیـــارکـــــــوي کا رونه
بل جــــــــاهل بې ادب لـــــــوی
څــوک ظالم خـــــــانه خرابــــه
د ی مــــــکاره درواغـــــــګوی
ربـــــــــه تا دي پیـــــــــدا کړي
څوک عاجز څوک فضـول ګوی
تـــــکبر چې پـــــــــــــــکې نـه وي
هـــــــا عالم د عقلـــــــــــــــــه پوی
چې په پوهــــــــــــه علمیت مري
د هغـــــــــوی شتــه دوعـــا ګوی
چې په جهــــــــل کې پیـــدا شي
خـدای دې نکړي چــــــاته لوی
چې په سمـــــــــــــــه لاره سر دی
افتخــــــــــــــــار په داسې ځـوی
نورو صلحـــه کې ژوند تېر کړ
موږ په جنــګ کې شو ر ا لوی
***
سمیع الدین افغانی
٢٥ - ٨ - ٢٠٠٩
