لکه خورې زلفې تندي د پاسه
دومره غمونه مې زړګي د پاسه
څوک مو مرى باندې چاړه راکاږي
څوک مو خزان شول پسرلي د پاسه
راته هېڅ پام دهغه چا نه کيږي
چې يې نازونه وړم زړګي د پاسه
پورته له مينې مې يودا ګټه کړه
په لاره پښه نه ږدم مېږي دپاسه
څومره اداوې چې دښکلو وينې
دومره غمونه ستانګزي دپاسه
رفيع الله ستانګزى
