|
په راز مو لـــــکه واړه پوهـــيدلـــي ماشــــــومــــان مســـــکي شــي چې مې وويـــني د کلي ما شـــومان ګـلــونه مې ورکړي وو خو ته ـــېې پــــــيدا نه وي پرون درپــــسې ډير وو ګرځــــيدلي ماشـــــــومان نور څه مې په وس نه وي خو بس تشه په ژړا شـم چې تا له هـــــرې خـــوا په کاڼو ولي ماشـــومـــان بانې اوس راته مه کړه ځمه مور ته دې ټول وايــم چې تا وو ډک ګـــودر ته رالـــيږلي ماشـــومـــــان لــمن لـــمن کرکڼې چې راوړي تــــش بليــــنډې ته مين خو پرې ضرور دي دا دوه ښـــکلي ماشـــومان |
