دا

دا خنځیر او دغه سپی دواړه یاران خو پښتون مو کیسه نه مني ارماند هر خوا یې دبارود لمبو کې سوازي دپښتون وطن ګلونه د زعفرانتاسو یې وګوري رمه لږه په ځیر چې روان دي لکه یې غرو وږي لیواننړۍ والو په پښتون پسې راخیستي ترې نه وژني ګلابونه د بوستاننړۍ والو پښتنو خو وچ په وچه نه پلاران د چا وژلي نه نیکاناې پښونه د الله روی مې دروړې چې د بل په خوله نور مه وژنه خپلوانکه د علم ډیوې مړې کړي زما قومه وړي په شا به غټ بارونه ستا بچیان