لنډه کیسه : ( سورۍ کوزه )

  سورۍ کوزه
ژباړن : ذبیح الله رحیمزی
 
یو سړي هر ورځ د اوبو دوه کوزي د یوه لرګي په یو سراو بل سرکې تړلي،  لرګی به یې په اوږه کاوه او خپل کور ته به يي اوبه راوړلې .
 
یوه کوزه  ډیره زړه او کوچني،کوچني سوري یې درلودل ، هر ځل به چې سړی د خپل کور په طرف په لاره تېریده نو دکوزې نیمې اوبه به په لاره څڅېدې  .
 
سړي دوه کاله همدا کار کاوه .
روغې کوزې په ځان ډیر ویاړ کاوه ،چې خپله دنده یې په ډیره میړانه او سمه توګه ترسره کړی ؛خو زړه کوزه په دې ‌ډیر شرمینده او مایوسه وه ، چې صرف کولی شي خپله نیمه دنده ترسره کړي .
 
هغه کله پوهیده ، چې څڅېدلې اوبه هم یو کار سرته رسوي ، تر دې چې زړه کوزه دومره شرمینده وه ، چې یوه ورځ کله چې سړي غوښتل اوبه له څاه راوباسي پریکړه یې وکړه چې له هغه سره خبرې وکړي .
«  زه له تا بخښنه غواړم له کومې شیبې چې تا له ما ګټه پورته کړې صرف زما له نیمې برخې دې کټه پورته کړې ،صرف نیمه تنده  دې د هغو کسانو چې په کور کې ناست دي ماته کړی «
 
سړي وخندل او وویل :
کله چې بیرته ستنېدو په ځیرسره دلارې اوږدو ته ګوره .
د ستنېدو په وخت کې کوزه ګوري ، چې د لارې په یوې خو ا ..... د دې په خوا
ښکلي ګلان او شنه بوټي راشنه شوي .

سړي وویل :
ګوري چې طبیعت ستا په طرف څومره ښایسته دی ؟
زه په دې پوهیدم چې له تا اوبه څڅیږي ؛ نو پرېکړه مې وکړه چې له دې کار ګټه پورته کړم .
 
د لوې لارې په دې اړخ کې مې دګلانو او ترکارۍ تخم وشیندلو او تا هم هره ورځ هغې ته اوبه ورکولې .
کور ته مې ګلان یوړل او خپلو کوچنیانو ته مې  تازه رومیان او کاهو ورکړل  ، که له تا اوبه نه څڅیدای نو څنګه به په دې توانېدې چې دا کار وکړې  !!
 
د اپریل ۲۵ / جلال اباد /