وايي ، چې يوه ورځ ملانصرالدين د ونې لاندې ناست و او ژړل يې، يوه لاروي پوښتنه ترې وکړه چې ولې ژاړې؟ ملا ځواب ورکړ ، چې چرګه مې مړه ده . لاروي ورته وويل ، چې ته شرميږې نه چې د يوې چرګې لپاره ژاړې ، زما پلار مړ و مانه ژړل او ته د يوې چرګې لپاره ژاړې ! ملا ورته وويل ، چې زما چرګې خو هګۍ اچولې ، ستا پلار څه کمال درلود؟
