دجهانديده په هکله

يوکس له کلي نه  پلازمېنې کابل ته تللی و .  يوه ورځ دخپل ملګري سره په چکر بازار ته دفروشګاه مخې ته وﻻړل او هلته يې بانجان وليد . له ملګري نه يې پوښتنه وکړه ، چې دا څه شی دي ؟  ملګري ورته وويل ، چې ددې نوم بانجان دی . ده ورته وويل ، چې ځه بانجان خو مې وپېژنده .
   بله ورځ يې دسيل لپاره ژوبڼ ته وﻻړل . کليوال د پيل په ليدو سره حيران شو او پوښتنه يې وکړه ، دا څه ډول حيوان دی ؟  ملګري يې ورته وويل ، چې ددغه حيوان نوم پيل دی . ده ورته وويل ، چې ځه پيل مې هم وپېژنده .
  کليوال وروسته له يوې مودې کلي ته ستون شو . يوه موده پس په غرونو کې کوم لوی حيوان پيدا شو او چا نه پيژندلو .  په کلي کې کوم چا وويل ، چې پلاني ته غږ وکړی ، هغه خو جهانديده دی کابل ته هم تللی و ، هغه به يې هرو مرو وپېژني . دغه کليوال چې کله دا حيوان وليد نو ګوته يې په غاښ کې ونيوله او خلکو ته يې وويل ، چې خدای مې دې غاړه نه بندوي ، چې پيل دی که بانجان ؟ !