غزل

مخ را اړوې پښه ولې نه نيسې

ما ازاروې پښه ولې نه نيسې

ورکې به شي تا پسې روانې دي

ډيرې ترانې پښه ولې نه نيسې

وړاندې د چينې پر غاړه پنډې دي

زرکې توروې پښه ولې نه نيسې

ته به په کنډو واوړې را پرې به ږدې

ستړې انديـښنې پښه ولې نه نيسې

باد کړلې خورې ورې باران راغى

زلفې لمدوې پښه ولې نه نيسې

بيا دې چې انګار غزل کې نه راوړي

نن ورته دلې پښه ولې نه نيسې