اور يې چې ګوتوته راورسیدی
هله شوم پوه چې ماسګرټ بل کړی
داندیښنومزل ځپلی خیال مې
غیږ کې دهاغې کیسې خوب وړی وو
چې یوه ورځ مې دغاښونو کاروان
پرې کړدواک مهاریاغي غوندې شو
ټوپ یې کړل ستاداننګوورشوته
ور باندې ويې لګول چکونه
جوړ شو شین خاپ پراننګیودتا
سباانځولودرنه کړه پوښتنه
تاورته وې : چې دامې خال ایښی دی
دوی په خبره ستاباور نه راتلو
لږیې دیکه کړې درنه ويې پوښتل
چې ټوکې مه کړه په رښتیا ووایه
اول کې وشرمیدې ګونګه شولې
بیادې لیموکې شوغرورپه څپو
شونډودې واغوسته مرموزه مسکا
ورته دې ووې : چې رښتیاوایمه
دامې چې وینئ دامې خال دی پرمخ
خوراته چادغاښ په ستن ایښی دی
ډاکتر حسن
++++++
چې درته سترګو مې سپړل رازونه
شوې مې له ژبې نه خبرې ورکې
ستاحیرانې مې پکې ځای نه کړله
ایينې لیمې مې وې له ګرده ډکې
ډاکتر حسن
