خدایـا لږ خـــو می د ســـوې زړه ا رمــان را خـدایا نـوره خـو وصــا ل او خــپل جـانـان را
چـی ګــوګــل او ځــیګـر دواړه راتـه پرې کیخــدایا یـو نـظـر کــتـه هــغــه چــشــمان را
چی هجران په زنده ګې می بیا رانه شیخـدایــا هــره شـیـبه نــور داسی زمـــان را
ددنـیـــا شـــاد او شــکر مـی پـکــار نــه دی خــدایــا بـیــا هــغــه رحــصــار هغه لـبان را
د اټــک نـه تــر امــو مـی چـی پـیــونـد کړی خـدایـــا دغــســــې درمـــــان او نــګـــران را
دخـوستی زړګـې به چود شی نور لی غمهخــدایـا نــور مــی په وطـــن امــن امــــان را
